Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ
Με την ομιλία αυτή θα προσπαθήσουμε να δώσουμε, μέσα από την μύηση του Κριναετού, κατευθύνσεις πρακτικής εφαρμογής για την προσωπική μας εξέλιξη, βασιζόμενοι στον έμφυτο χαρακτήρα μας, που είναι το πρόπλασμα της προσωπικότητάς μας.
Για να το επιτύχουμε αυτό και για να ανεβάσουμε το επίπεδο της συνειδητότητάς μας οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε μερικές εφαρμογές.
• Ποιες είναι οι εφαρμογές αυτές;
• Πώς πρέπει να ασκούνται;
• Πώς θα βελτιώσουμε κάτι στον εαυτό αν αυτό το κάτι δεν είναι δικό μας;
• Τι σημαίνει εφαρμογή μιας μυητικής ιδέας;
• Πώς μπορεί κανείς να ενσωματώσει τις μυητικές αρχές μέσα στην προσωπικότητά του, ώστε να γίνουν πραγματικά κτήμα του και να μπορεί να τις βιώνει με φυσικό τρόπο;
• Πώς μπορούμε να ασκούμε συνεχή και συνειδητό έλεγχο του εαυτού μας;
• Η ανάγκη της καταβολής προσπάθειας σημαίνει ότι μέσα μας υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις. Τι σημαίνει αυτό και γιατί μας συμβαίνει;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα με τα οποία θα ασχοληθούμε.
Στη συνέχεια, μπορείτε να παρακολουθήσετε την σχετική ομιλία:
Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας, για μια δεύτερη ματιά και περαιτέρω μελέτη!
Κάθε άνθρωπος έχει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, ο οποίος αποτελείται από τα έμφυτα σφραγίσματά του, τις τάσεις του, τις κλίσεις του, τις ροπές του, που όλα μαζί αποτελούν το πρόπλασμα της προσωπικότητάς του. Με βάση αυτά τα ιδιαίτερα σφραγίσματά του, οφείλει να δημιουργήσει την προσωπικότητά του.
Όταν ο άνθρωπος βασίζει τα πιστεύω του στην προσωπική του εμπειρία, τότε σχηματίζει ισχυρή προσωπικότητα, η οποία δεν επηρεάζεται εύκολα και συνεπώς είναι ελεύθερη.
Μία ισχυρή όμως προσωπικότητα οφείλει να καταβάλει προσπάθεια για την αποβολή των διαφόρων ελαττωμάτων και η προσπάθεια αυτή, πρέπει να είναι «βαθιά» και ειλικρινής, βασιζόμενη στην αυτογνωσία, διότι αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος της δημιουργίας υποκριτικού προσωπείου αντί προσωπικότητας.
Στον αγώνα του αυτό, σύμμαχό του έχει τη φύση, που είναι ο παιδαγωγός του, ο οποίος έντεχνα τον εκπαιδεύει και τον κατευθύνει προς την οδό της τελειοποίησης και οι προσπάθειες αυτές είναι που φέρνουν σε επαφή τη συνείδησή μας με την προσωπικότητά μας και έτσι ανυψώνεται το επίπεδο της συνειδητότητάς μας.
Προκειμένου λοιπόν να ανεβάσουμε το επίπεδο της συνειδητότητάς μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μερικές εφαρμογές, όπως η αυτοπαρατήρηση, η ειλικρινής αυτοανάλυση, ο έλεγχος της ομιλίας, η φυσιολογική ρύθμιση των υλικών μας αναγκών, η συγκέντρωση για τον έλεγχο των αισθημάτων μας, η μεταστοιχείωση των ελαττωμάτων μας σε προτερήματα, ο διαλογισμός και η προσευχή για την επικοινωνία με τον Ανώτερό μας Εαυτό και με το Αόρατο και οι αναπνευστικές ασκήσεις που αυξάνουν την ζωτικότητά μας και μας θέτουν σε επικοινωνία με την παγκόσμια αποθήκη ενέργειας.
Ένας τομέας ασκήσεων, είναι οι αναπνευστικές. Ελέγχοντας συνειδητά την λειτουργία των αναπνευστικών μας , συντονιζόμαστε με το παγκόσμιο ψυχικό ρεύμα, το οποίο εισέρχεται μέσα μας, μέσω την αναπνοής. Έτσι επικοινωνούμε με το περιβάλλον και με τις αντίστοιχες ενέργειες μέσα μας, τις οποίες μαθαίνουμε να ελέγχουμε, πράγμα εξαιρετικά χρήσιμο στην αυτοκυριαρχία.
Ένας επίσης πολύ γνωστός και κατάλληλος τρόπος αλλαγής του εαυτού μας είναι ο οραματισμός, στην ουσία κατασκευή μιας σκεπτομορφής που θα προκαλέσει τις επιθυμητές αλλαγές μέσα μας, αφού θα στοχεύσουμε σε απόκτηση συγκεκριμένων προτερημάτων και σε αποβολή συγκεκριμένων ελαττωμάτων και συνηθειών.
Μπορούμε επίσης να αναφέρουμε την χρήση της θέλησής μας για τον έλεγχο των αισθημάτων μας, κυρίως το να παραμένουμε απαθείς και ψύχραιμοι μπροστά σε εντυπώσεις και καταστάσεις, που προκαλούν μέσα μας συγκινήσεις και ψυχικές αντιδράσεις. Αποκτούμε έτσι τον συνειδητό έλεγχο της ψυχής μας.
Για να αποκτήσουμε δε το δικό μας εσωτερικό περιεχόμενο, πρέπει να ρωτάμε συνεχώς τον εαυτό μας: Αυτό που τώρα σκέφτομαι, αισθάνομαι ή πράττω είναι δικό μου ή ξένο; Είναι η δική μου θέληση που το προκαλεί, ή συμβαίνει επειδή κάποιος ή κάτι άλλο, εσωτερικό ή εξωτερικό, μου το έχουν επιβάλλει; Το δέχομαι συνειδητά; Το προκαλώ συνειδητά; Το πιστεύω επειδή έτσι το αισθάνομαι, ή μου έγινε πλύση εγκεφάλου; Έχω επηρεαστεί από κάτι ή κάποιον, τώρα ή στο παρελθόν; Μιμούμαι; Υποκρίνομαι; Είμαι ο εαυτός μου ή κάποιος άλλος;
Αυτές είναι οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας και να δώσουμε ασφαλώς ειλικρινείς απαντήσεις, προκειμένου να αποκτήσουμε κάτι δικό μας, κάτι πραγματικά καλό που θα μπορέσουμε να το προσφέρουμε στους άλλους, χωρίς την επιδίωξη της αυτοπροβολής, χωρίς να προσδοκούμε κάποια ανταπόδοση.
Αυτή είναι περίπου η εργασία που προτείνει ο Κριναετός για την επεξεργασία του χαρακτήρα μας. Αναπτύσσεται μέσα μας η αγάπη, η πίστη και η σύνεση. Λειτουργούμε με την καρδιά μας, ακολουθούμε την φωνή της συνείδησής μας και τη δική μας λογική. Δημιουργούμε τη λεγόμενη «ηθική προσωπικότητα», όχι «κατά φαντασίαν» αλλά μέσα στην ίδια τη ζωή, που είναι ένα σχολείο.
Η προσπάθεια αποτελεί ένδειξη της μάχης που δίνουμε με τον εαυτό μας. Είναι μία μεταβατική κατάσταση. Όταν τη μάχη αυτή την κερδίσουμε (αν και η νίκη ποτέ δεν είναι οριστική και σίγουρη), τότε αυτό το οποίο θέλαμε να πετύχουμε, εμφανίζεται μέσα μας αυθόρμητα κάθε φορά που το χρειαζόμαστε, ή που απλώς το «επικαλούμαστε».
Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε όμως, πρέπει να προσπαθήσουμε να «εφαρμόσουμε» όχι αυτά που ακούμε από τους άλλους, αλλά να δούμε τι θέλει ο Εαυτός μας. Όλες οι διδασκαλίες και οι εφαρμογές, βρίσκονται εκεί! Θα τις γνωρίσουμε αρκεί να ρωτήσουμε την γνώμη του.
Μία πολύ καλή αρχή λοιπόν είναι να φροντίζουμε να ενεργούμε έτσι στη ζωή μας, ώστε μετά να μην έχουμε τύψεις. Δεν θα κοιτάμε το λεγόμενο συμφέρον, ή οποιαδήποτε άλλη ιδέα και δικαιολογία που κυκλοφορεί στην κοινωνία, αλλά αυτό που μας λέει ο εαυτός μας και συνεπώς θα εναρμονιζόμαστε με αυτόν.
Θα διαπιστώσουμε τότε ότι σταδιακά, με αυτή την τακτική, ένας μεγάλος πλούτος πρακτικών ιδεών και εφαρμογών πηγάζει από μέσα μας. Οι αντιστάσεις του κατώτερου εαυτού μας μειώνονται, όχι γιατί ασκούμε μεγάλη πίεση επάνω του, προκειμένου να τον εξαναγκάσουμε να υπακούσει, αλλά γιατί εμείς επιτέλους αποδεχόμαστε αυτό που αναβλύζει από μέσα μας.
Προκειμένου να αλλάξουμε κάτι μέσα μας, να εκδηλώσουμε κάποια αρετή, ή να περιορίσουμε κάποιο ελάττωμα, απαραίτητο είναι να δούμε γιατί είμαστε όπως είμαστε, ποια είναι τα αίτια της τωρινής, ανεπιθύμητης κατάστασης. Δεν είναι δυνατόν να αποβάλλουμε μια αδυναμία μας, αν πρώτα δεν γνωρίσουμε τα αίτια που την προκάλεσαν και την εγκατέστησαν μέσα μας. Πρέπει να αποκτήσουμε την αυτογνωσία, αλλιώς η προσπάθεια βελτίωσης θα μας οδηγήσει στην υποκρισία. Θα δημιουργήσουμε ένα προσωπείο, διότι τα αίτια του ελαττώματός μας θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και θα το συντηρούν.
Θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι; Πρέπει να δούμε γιατί δεν είμαστε. Ποια είναι τα βαθύτερα αίτια της ανηθικότητάς μας. Θέλουμε να μάθουμε να διαλογιζόμαστε, πρέπει να βρούμε την πραγματική αιτία γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε. Γιατί ο νους μας έχει συνεχώς φαντασιώσεις; Ποια είναι τα βαθύτερά τους αίτια;
Τις απαντήσεις στα ερωτήματα , δεν έχει νόημα να τις αντιγράψουμε από βιβλία ψυχολογίας και εσωτερισμού. Πρέπει να δούμε τη δική μας πραγματικότητα, να την βιώσουμε με ολόψυχη και «ολομέτωπη» ειλικρινή αυτοπαρατήρηση. Χρειάζεται να «ξεψαχνίσουμε» την προσωπικότητά μας, να δούμε τους μηχανισμούς της και να σπάσουμε ένα ένα τα κελύφη που καταπνίγουν το πραγματικό μας εγώ.
Όταν ανακαλύψουμε τις αιτίες των ψυχικών μας βαρών, έχοντας το μεγάλο «όπλο» της συνειδητοποίησης και απομυθοποίησης, πρέπει τις προσπάθειές μας να τις συμπληρώσουμε με θετική εργασία, η οποία να προάγει τα προτερήματα, αντίθετα από τα ελαττώματά μας.
Ο βασικός στόχος όλων των μελετών μας είναι η εξέλιξη του Είναι μας. Δηλαδή να γίνουμε πιο συνειδητοί, ελεύθεροι, αυτοελεγχόμενοι και καλύτεροι άνθρωποι. Αυτή είναι και η επιδίωξη της μελέτης για την σύσταση του ανθρώπινου όντος.
Στον άνθρωπο έχει δοθεί η δυνατότητα ώστε με συνειδητή και συνεχή εργασία επί του εαυτού του, να εξελίσσεται και χαρακτηριστικά της εργασίας αυτής είναι η ενδοσκόπηση, η αυτοανάλυση, η φυσική ζωή (το «μέτρον άριστον»), η απελευθέρωση από τα απωθημένα και τις ξένες επιρροές, ο αυτοέλεγχος, η συγκέντρωση, ο διαλογισμός, ο εξευγενισμός των αισθημάτων μας κλπ. κι αυτά είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία ασχολείται η μύηση του Κριναετού.
Αν θελήσουμε να εισχωρήσουμε στα «άδυτα» του εαυτού μας, εκεί όπου κρύβονται όλα όσα δεν αντέχουμε να αντικρίσουμε, τότε θα πρέπει ζήσουμε τον εαυτό μας. Να συνδεθούμε με την Ψυχή και το Πνεύμα μας. Αν όμως δεν αντέξουμε τη θέα της κατάντιας μας, τότε τον εαυτό μας θα τον σκεφτόμαστε μόνο θεωρητικά. Θα τον σκεφτόμαστε όχι όπως είναι στην πραγματικότητα, αλλά όπως μας βολεύει.
Αν λοιπόν μας ενδιαφέρει η εξέλιξή μας και θέλουμε να ευτυχήσουμε δεν έχουμε παρά να το ζητήσουμε συνειδητά και να το λάβουμε, καθότι η μύηση του Κριναετού στα πρώτα της στάδια είναι για όλους της ανθρώπους καλής προαίρεσης.
