Ιστορικό του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού
H πρώτη ίδρυση του Tάγματος του Κρίνου και του Αετού, χρονολογείται από τον πρώτο αιώνα της εποχής του χριστιανισμού, επανεμφανίστηκε όμως, για δεύτερη φορά, τον 9ο μ.Χ. αιώνα και στη σύγχρονη εποχή, το 1915, για τρίτη φορά.
1η ιστορική ίδρυση του Κριναετού
Κατά την 1η του ίδρυση, στον Κριναετό πρωτοστατούν οι τότε αυθεντικοί Ροδόσταυροι, άνδρες πολυμαθείς και με μεγάλη σοφία, οι οποίοι, κατά μιαν άποψη, θέλοντας να συμπληρώσουν μερικά κενά της διδασκαλίας τους, αποφάσισαν να ιδρύσουν το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού, το οποίο και διεύθυναν ως τον θάνατό τους.
Δυστυχώς, μετά τον θάνατο των ιδρυτών του Tάγματος, οι διάδοχοί τους θέλησαν να το διοικήσουν χωρίς την υποστήριξη των Pοδοσταύρων κι έτσι ακολούθησε μια περίοδος που υστερούσε σε πολλά σημεία κι αυτό μοιραία ώθησε το Τάγμα στην παρακμή.
Τελικά, επειδή οι ιθύνοντες βρέθηκαν σε αδυναμία να το διοικήσουν πλέον, τερμάτισαν τις εργασίες του και παρέδωσαν τα αρχεία τους στο Τάγμα των Pοδοσταύρων, στο οποίο κληρονομικά ανήκαν.
Κατά την πρώτη του αυτή εμφάνιση το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού, πέτυχε στο έργο του και διέπρεψε επί δυόμιση αιώνες.
Εύλογο όμως είναι το ερώτημα:
Γιατί ιδρύθηκε το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού, αφού υπήρχαν – τότε – σε ενεργό δράση οι Ροδόσταυροι;
Από την διδασκαλία μας και τη φύση του έργου των Ιδρυτών του Κριναετού και του έργου των Ροδοσταύρων, διαφαίνεται ότι το έργο των Ροδοσταύρων ήταν έργο Σοφίας και όπως είναι μυητικά γνωστό, η Σοφία πάντοτε προηγείται για να ανοίξει και να χαράξει το δρόμο της Αγάπης, η οποία έπεται.
Έτσι και στην πανάρχαια μυητική γραμμή της «Εωνικής Παράδοσης», το έργο των αυθεντικών μυητικών σχολών που εκπροσωπούσαν την Σοφία, προηγείτο και χάρασσε τον δρόμο που θα ακολουθούσαν – στην εμφάνισή των – οι μετέπειτα αυθεντικές μυητικές σχολές που εκπροσωπούν την Αγάπη.
Στην 1η ίδρυσή του, ο Κριναετός αποκαλύπτει στην ανθρωπότητα μία από τις εφαρμογές της Παγκόσμιας Αγάπης με την ίδρυση κοινωφελών ιδρυμάτων, που ενεργοποιούν και τον γυναικείο πληθυσμό.
Γι’ αυτό διαπιστώνουμε ότι μετά την ίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, σ’ έναν κόσμο που πριν ήταν σκληρός και ανελέητος, άρχισαν να δημιουργούνται Ιδρύματα για την προστασία των αδυνάμων, δηλαδή συσσίτια, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία, γηροκομεία, δημοτικά λουτρά κ.τ.λ., τα οποία συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας, ολοένα και σε μεγαλύτερη έκταση.
Σημαντικό σημείο αυτής της δραστηριότητας, ήταν ότι άρχισε να ενεργοποιείται ο γυναικείος πληθυσμός και να βγαίνει από την προηγούμενη παθητική κοινωνική κατάσταση. Δείγματα όμως της γυναικείας παθητικότητας, έχουμε ακόμα και σήμερα σε μερικές περιοχές του κόσμου, αντίθετα όμως έχουμε και έντονα δείγματα της ενεργητικότητάς της.
Η συμβολή της ίδρυσης του Κριναετού κατά την 1η του εμφάνιση, ήταν η εδραίωση της ιδέας της Αγάπης μέσα στην ανθρωπότητα.
Της Αγάπης του Θεού που παροτρύνει τον άνθρωπο, μέσα από την προσφορά προς τον συνάνθρωπο, να τελειοποιηθεί και να συμβάλει στην εφαρμογή του Θείου Σχεδίου.
Αυτό σημαίνει, πως εξαγνισμένος ο άνθρωπος θα επιστρέψει εκεί που του αναλογεί, ως πνευματικό ον, αλλά πλέον με βεβαιωμένη και αποκρυσταλλωμένη συνείδηση στο στοιχείο της Αγάπης.
Αυτή είναι η ιστορική άποψη της πρώτης ίδρυσης και δράσης του Tάγματος, υπάρχει όμως και η εσωτερική – μυητική – σύμφωνα με την οποία, το Τάγμα, κατά την πρώτη του αυτή εμφάνιση, έχει σχέση, όχι μόνον με τους Ροδόσταυρους, αλλά και με την Σεπτή Μορφή της Θεομήτορος, Σεβαστής μας Μητέρας Μαρίας.
2η ιστορική ίδρυση του Κριναετού
Οι αιώνες διαδέχθηκαν ο ένας τον άλλο και βρισκόμαστε στον 9ο μ.Χ. όταν ένας γέροντας/ερημίτης, στις ακτές της Μ. Ασίας, λαμβάνει την Εντολή να ιδρύσει το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού για 2η φορά και συγχρόνως του αποκαλύπτεται και ο τόπος όπου φυλάσσονται τα Αρχεία του Τάγματος.
Ο Γέροντας αυτός ξεκινά το οδοιπορικό του για την εύρεση των αρχείων και στο δρόμο του διαδοχικά συναντά έναν μοναχό, έναν νεαρό βοσκό, έναν στρατηγό, έναν γεωργό και δύο άλλους ακόμα, συνολικά επτά (7) άτομα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν έχει καμία σημασία για τα άτομα τα Εντεταλμένα σ’ ένα Ανώτερο Έργο, η κοινωνική μόρφωση και καταγωγή, όπως συμβαίνει στις διάφορες κοινωνικές ομάδες. Αυτό που μετρά στην προκειμένη περίπτωση, είναι η πνευματική καταγωγή τους και εκείνο που συμβάλλει στην πραγματοποίηση του έργου τους, είναι η ισχυροποίηση της Θέλησής τους και η προσωπική τους προσπάθεια.
Η προσωπική προσπάθεια είναι αυτή που ξεπερνά όλα τα μειονεκτήματα και καθιστά τον μυημένο κατάλληλο για την πραγματοποίηση της αποστολής του και την υπηρέτηση των Θείων Σχεδίων. Αυτή την έννοια έχει η ιδιότητα το Εντεταλμένου.
Όλοι αυτοί, με επικεφαλής τον Γέροντα, κατευθύνθηκαν στην κρύπτη που τους είχε υποδειχτεί και τότε άκουσαν μια φωνή που τους είπε:
«Εκλεκτοί, εντεταλμένοι για τα μεγάλα έργα, εντολοδόχοι των Μεγάλων Τέκνων τ’ Ουρανού,
ίσοι μεταξύ σας, υπό την αιγίδα του Πρεσβυτέρου,
σκάψτε μέσα σ’ αυτή τη σπηλιά και θα γνωρίσετε το σκοπό της συγκέντρωσής σας».
Έτσι ιδρύθηκε για 2η φορά το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού. Διέπρεψε τέσσερις (4) αιώνες, μέχρι την εισβολή των Φράγκων στην Ανατολή. Αυτοί ασπάστηκαν τις αρχές του και έφεραν το Τάγμα στο απόγειο της δόξας του.
Είναι η εποχή κατά την οποία αρχίζει να εκπολιτίζεται η γηραιά ήπειρος.
Σ’ αυτό συμβάλλει η αφύπνιση και εξάπλωση της εντολής του θείου Λόγου «της Αγάπης», χωρίς όμως και πάλι να αποκλείονται οι παρερμηνείες, διαστρεβλώσεις και οικειοποιήσεις από τους Αυτοκράτορες «ελέω Θεού» ή τον Κλήρο, ο οποίος μοιράζει συγχωροχάρτια και καθιερώνει την Ιερά Εξέταση.
Οι ιδέες όμως έχουν αρχίσει – πέρα από τα σχήματα – να αιωρούνται στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Παρατηρείται αύξηση του πληθυσμού της, οικονομική ανάπτυξη, αποκαθαίρεται το θρησκευτικό της αίσθημα, αναπτύσσεται πνευματικά και ανθούν οι Τέχνες.
Η οικονομική ανάπτυξη είναι γεγονός και προξενεί βαθιά αλλαγή αλλά παράλληλα και η ιδέα της Ελευθερίας, εισχωρεί όλο και περισσότερο στην κοινωνική οργάνωση.
Σ’ αυτόν τον αγώνα κατακτήσεων ελευθεριών, το μεγάλο όπλο των ανθρώπων ήταν το πνεύμα της σ υ ν ε ρ γ α σ ί α ς.
Οι άνθρωποι νοιώθουν πως πρέπει να ενωθούν, για να αποτινάξουν τα δεσμά.
Η βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 867 – 1056, περίπου δύο αιώνες, έτυχε καλής διακυβέρνησης και αναβίωσαν οι τέχνες και τα γράμματα. Εκείνη η περίοδος χαρακτηρίστηκε ως «Μακεδονική Αναγέννηση» και ο Βυζαντινός πολιτισμός έφτασε στην ακμή του και από τα αποτελέσματα της περιόδου αυτής, μπορούμε να κρίνουμε εν μέρει το έργο της 2ης ίδρυσης του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού.
Tο Τάγμα του Κρίνου και του Αετού, κατά τη δεύτερη επανεμφάνισή του, ίδρυσε 34 άλλα Τάγματα που ανέλαβαν καθήκοντα δευτερεύουσας σπουδαιότητας, μεταξύ των οποίων αναφέρουμε τους Ιππότες του Ναού, της Ρόδου, της Μάλτας, των Iανσενιστών και άλλα.
Με την ίδρυση των Ταγμάτων αυτών, το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού, βαθμιαία εξασθένησε και έσβησε.
3η ιστορική ίδρυση του Κριναετού
Οι αιώνες αλληλοδιαδέχονται ο ένας τον άλλο. Η Θεία βοήθεια ανανεώνεται με τις μορφές των εκλεκτών που συνεχώς ενσαρκώνονται και φθάνουμε στη σύγχρονη εποχή, τον 19ο αιώνα.
Το Θείο, αποφασίζει και πάλι να δώσει νέα ώθηση στην ανθρωπότητα και γι’ αυτό η Πνευματική Οικογένεια βρίσκεται και πάλι επί των επάλξεων.
Ο σκοπός του πλέον είναι ξεκάθαρος.
Να βοηθήσει τους ανθρώπους, οι οποίοι κινδυνεύουν να χαθούν, διότι δεν έχουν την δυνατότητα να διακρίνουν την πλάνη από την Αλήθεια.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1883, γεννιέται στην Οδησσό της Ρωσίας η Μαρία Ρουτσίν, η οποία σε μικρή ηλικία εγκαθίσταται με τους γονείς της στο Παρίσι. Εκεί, στο Παρίσι των αρχών του αιώνα, παρακολουθεί καθημερινά την ανθρώπινη κατάντια: στους φτωχούς εργάτες, στη διαφθορά της γυναίκας, στην παντελή έλλειψη περίθαλψης των αρρώστων και των γερόντων. Για να λύσει τα μεγάλα αυτά κοινωνικά προβλήματα, ψάχνει να βρει τη ρίζα του κακού χωρίς να έχει άλλο οδηγό από τη λογική της.
Γύρω στα 20 της χρόνια, παντρεύεται τον Ευγένιο Ντυπρέ, μια σημαντική προσωπικότητα, τόσο από κοσμική, όσο και από μυητική άποψη, ο οποίος ασχολείτο με πνευματικές και απόκρυφες επιστήμες.
Οι έρευνες του συζύγου της, οδήγησαν το νεαρό ζευγάρι στη Μέση Ανατολή και τελικά στο Κάϊρο της Αιγύπτου.
Εκεί στο Κάϊρο, η Μαρία θα συναντήσει τον Δημήτριο Σεμελά, άνδρα Ελληνικής καταγωγής, ο οποίος είχε γεννηθεί στο Σιλιβρί της Μικράς Ασίας, μία μικρή πόλη στη θάλασσα του Μαρμαρά, δυτικά της Κωνσταντινούπολης.
Μια Τρίτη βράδυ, στο Κάϊρο, στις 12 Δεκεμβρίου του 1910, πραγματοποιείται η πρώτη συνάντηση των δύο Εντεταλμένων και με την πρώτη χειραψία ο άνδρας και η γυναίκα αναγνωρίστηκαν.
«Το κατάλαβα πολύ καλά. Θα είσθε ο Διδάσκαλός μου κι εγώ φίλη σας», λέγει η γυναίκα στον άνδρα.
Στις 21 Φεβρουαρίου του 1914, στη δεύτερη Πυραμίδα, η γυναίκα εμπιστεύεται στον άνδρα το Έργο το οποίο επρόκειτο να εγκαθιδρύσει και να του δώσει το όνομα «Τάγμα του Κρίνου και του Αετού».
Ο Αετός αντιπροσωπεύει την έμπνευση, το Κρίνο τη διαίσθηση και τα δύο μαζί, την εναλλακτική εφαρμογή των δύο αυτών συμβόλων για την εκδήλωση της Αγάπης στη γη και της Σοφίας στο άτομο στο οποίο εκδηλώνονται.
Από τη μια μεριά έχουμε τον Δικέφαλο Αετό που μας αποκαλύπτει την έμπνευση, το αστρικό επίπεδο.
Από την άλλη έχουμε το Κρίνο που αποκαλύπτει την διαίσθηση, το πνευματικό επίπεδο.
Τι θα μας συμβολίσει το φυσικό επίπεδο; (το επίπεδο των πραγματοποιήσεων).
Σ’ ένα κομμάτι χαρτί η Μεγάλη Γυναίκα έγραψε τα γράμματα που υπάρχουν στο θόλο του Εμβλήματός μας.
Τα γράμματα αυτά είναι η έκφραση της επιβεβαίωσης του Λόγου στο υλικό επίπεδο και σημαίνουν τα εξής στη Γαλλική:
«MANDAT DU SUPREME MAITRE DE L’ UNIVERS
AUX FILLS DE LA TERRE».
Η Ελληνική μετάφραση είναι η ακόλουθη:
«Τη Εντολή του Υπερτάτου Κυριάρχου του Σύμπαντος*
προς τα Τέκνα της Γης».
Οι δύο Εκλεκτοί, η Μαρία, ενσάρκωση Αγάπης, η οποία στο Τάγμα αποκαλείται Δώρα και ο Δημήτριος, ενσάρκωση Σοφίας, ο οποίος στο Τάγμα αποκαλείται Δώρος, σε βαθιά περισυλλογή, λαμβάνουν την Εντολή για την Ανάσταση των Ιερών Εγρηγορότων των Κρίνων και του Αετού, ώστε δι’ αυτής να αναγεννήσουν τον άνθρωπο, με την Αγάπη και τη Σοφία, την οποία, Εκείνοι θα κατορθώσουν να του εμπνεύσουν.
Κατά την μεγάλη εκείνη στιγμή, της 6ης/19ης Ιανουαρίου 1915, παρόντες βρίσκονται τρεις μάρτυρες ελληνικής καταγωγής, ο Αντώνιος, ο Νικόλας και ο Γεώργιος, οι οποίοι και χρίζονται από την Δώρα και ορκίζονται στην παλάμη Της. Είναι οι τρεις πρώτοι Μεγάλοι Ταξιάρχες του Τάγματος, ενώ ο Δώρος συμπαρίσταται ως συνιδρυτής του Τάγματος, για να την βοηθήσει με την Σοφία Του στο Έργο Της.
Η Παρακαταθήκη, που παραδίδει η Δώρα στα Τέκνα Της με την ίδρυση του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού, υπό τη μορφή μιας ανώτερης και σύγχρονης μυητικής Διδασκαλίας, έχει ως επίκεντρο την δημιουργία της Προσωπικότητας του ανθρώπου, ελεύθερης και ανεξάρτητης, δημιουργημένης πάνω στις Αρχές της Αγάπης – Σοφίας.
Ως σκοπό δε αυτού του πνευματικού κινήματος, το οποίο στο εξής θα φέρει την ιερή και αναλλοίωτη ονομασία «Τάγμα του Κρίνου και του Αετού», η Σεβαστή μας Μητέρα ορίζει την Παγκόσμια Ελεημοσύνη.
Όροι δε απαράβατοι αυτού, είναι η αμιγής Αγάπη και η ακέραιη και αυστηρή Ηθική, αρετές τις οποίες τα μέλη του Κριναετού οφείλουν να ενσαρκώνουν στον μέγιστο βαθμό.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 23 Οκτωβρίου του 1919, ο Σεβαστός μας Διδάσκαλος Δώρος, αναλαμβάνει την Απόλυτη Εξουσία του Τάγματος, διατυπώνει τον νέο Συνταγματικό Χάρτη του Τάγματος, τον οποίο ο ίδιος συνέταξε και υπέγραψε και προσθέτει ως τρίτο του σκοπό , τον Παγκόσμιο Κώδικα, το μέγα αυτό Όραμα της Παγκόσμιας Αδελφοποιΐας, που επί αιώνες καλλιέργησαν οι Μύστες Ανατολής και Δύσης.
Έτσι Iδρύθηκε και πάλι για 3η φορά, στις 6/19 Ιανουαρίου 1915 το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού από την Σεβαστή μας Μητέρα Δώρα, η οποία ήλθε ειδικά γι’ αυτήν την αποστολή στη γη.
_________________________
* Ως Υπέρτατος Κυρίαρχος του Σύμπαντος, θεωρείται ο Άρχων Λόγος του Θεού.
