Ο ιπποτικός μύθος του Αγίου Γεωργίου
(Από ομιλία του Α.Τ. Ευγένιου Ντυπρέ στις 21-3-1922)

Η ιπποσύνη, είναι ένας πολύ παλιός θεσμός που ο χριστιανικός μύθος αποδίδει τη θέσπισή της στην εμφάνιση του Αγίου Γεωργίου σαν ιππότη.

Δεν μπορούμε παρά να ψάξουμε σε απόκρυφες μελέτες για την αυθεντικότητα αυτού του μύθου , που το νόημά του είναι πολύ βαθύ και κρύβει μέσα του τόση ομορφιά, που θεώρησα σωστό να σας τον διηγηθώ.

Ο Γεώργιος, ήταν ανώτερος αξιωματικός και προστάτης των δικαίων του λαού στον Ρωμαϊκό στρατό. Απεσταλμένος με τους στρατιώτες του στη Λιβύη , βρέθηκε στην πόλη Σιλέν, η οποία ερήμωνε από έναν φοβερό δράκο, ο οποίος ζούσε σ’ ένα γειτονικό έλος. Αυτό το φοβερό τέρας ήταν ο τρόμος των κατοίκων της Σιλέν, γιατί κάθε φορά που πλησίαζε την πόλη, η μολυσμένη ανάσα του δηλητηρίαζε όλους αυτούς που την ανέπνεαν.

Για να κατευνάσουν την μανία του δράκου και να τον εμποδίσουν να καταστρέψει τελείως την πόλη, οι κάτοικοι είχαν αποφασίσει να του δίνουν για τροφή κάθε μέρα ένα πρόβατο και μια ανθρώπινη ύπαρξη. Ο κλήρος υποδείκνυε το θύμα, η οικογένειά του όφειλε να το παραδώσει χωρίς καμιά αντίρρηση και κανείς δεν μπορούσε να εξαιρεθεί από το χρέος αυτό.

Η κατάσταση αυτή διήρκησε αρκετό καιρό και σχεδόν όλοι οι νέοι και οι νέες της Σιλέν είχαν καταβροχθιστεί από το τέρας αυτό, ώσπου έφθασε στον τόπο αυτόν ο Άγιος Γεώργιος. Ο κλήρος είχε υποδείξει εκείνο το πρωί για θύμα του φοβερού τέρατος την μοναδική κόρη του Βασιλιά.

Η κόρη, αποχαιρέτησε τον πατέρα της και μπροστά στους κατοίκους που είχαν σκεπασμένα τα μάτια τους, ξεκίνησε γεμάτη θάρρος προς το έλος. Ενώ προχωρούσε με μάτια γεμάτα δάκρυα πίσω από τα οχυρώματα της πόλης, τη συνάντησε ο Άγιος Γεώργιος. Κατέβηκε αμέσως από το άλογό του και τη ρώτησε για ποιο λόγο έκλαιγε.

Νέε, καλέ μου άνθρωπε, του είπε εκείνη, ξανανέβα γρήγορα στο άλογό σου και απομακρύνσου για να μην έχεις το ίδιο τέλος με μένα.

Ο Γεώργιος της απάντησε: Παιδί μου, να μη φοβάσαι καθόλου και πες μου γιατί κλαις.

Από ότι βλέπω, του είπε το κορίτσι, έχεις γενναία καρδιά και θέλεις να πεθάνεις μαζί μου. Σε παρακαλώ, φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς.

Δεν θα φύγω από εδώ αν δεν μου πεις τι συμβαίνει, της απάντησε εκείνος, και έτσι η κοπέλα του διηγήθηκε τη φοβερή ιστορία .
Όταν την άκουσε ο Γεώργιος της είπε: Μη φοβάσαι γιατί στο όνομα του Θεού μου θα σε σώσω.

Η κοπέλα όμως επέμενε: Γενναίε ιππότη, βιάσου να σωθείς εσύ ο ίδιος για να μην χαθείς και εσύ μαζί μου, μια θυσία είναι αρκετή.

Στο μεταξύ, το κεφάλι του δράκου εμφανίστηκε στην επιφάνεια του έλους και κοίταζε τη λεία του. Σηκώθηκε και κατευθυνότανε προς την κοπέλα έτοιμος να την αρπάξει, όταν ο Άγιος Γεώργιος όρμισε με το άλογό του, επετέθη στο δράκο, και σηκώνοντας το δόρυ του διαπέρασε το τέρας από τη μια πλευρά στην άλλη και το καθήλωσε στο έδαφος.

Ο μύθος προσθέτει , ότι ο Άγιος Γεώργιος μετά τη νίκη του είπε στην κοπέλα: Μη φοβάσαι πια και πέρασε τη ζώνη σου γύρω από το λαιμό του δράκου.
Εκείνη έκανε ότι της είπε ο σωτήρας της και το τέρας νικημένο σηκώθηκε από το έδαφος και ακολούθησε την κόρη σαν σκυλάκι .

Μπήκανε στην πόλη , όπου το κατάπληκτο πλήθος χρειάστηκε πολλή ώρα για να συνέλθει από την κατάπληξη και τον φόβο του. Μετά από αυτό το θαυμαστό κατόρθωμα , ο Γεώργιος τραβώντας το ξίφος του αποτελείωσε τον δράκο στην πλατεία της πόλης μπροστά στο βασιλιά και τους κατοίκους της.

Αδελφοί μου, ο μύθος αυτός είναι για μας συμβολικός και δείχνει με σαφήνεια στους σημερινούς αλλά και στους μέλλοντες ιππότες του Τάγματός μας, ότι θα πρέπει να εξολοθρεύουν κάθε αντίπαλο του ανθρωπίνου γένους που θα συναντήσουν στην πορεία της ζωής τους.

Αυτόν τον αντίπαλο, τον έχουμε ήδη μελετήσει καλά, έχουμε μιλήσει πολλές φορές γι’ αυτόν και τώρα θα μιλήσουμε λίγο ακόμη για να εξηγήσουμε τον συμβολισμό αυτού του μύθου.

Το κακό είναι μια εκτροπή από την τάξη των πραγμάτων, από τον κανόνα. Είναι ένας διαλυτικός αναβρασμός που διαλύει τη συνοχή του όντος μας για να επικρατήσει. Είναι η συνέπεια και το αποτέλεσμα της ανάπτυξης του ατομικού εγώ με τη ζημία του πλησίον.

Το κακό υπάρχει μόνον στα κατώτερα στρώματα της δημιουργίας, δηλαδή στο φυσικό και στο κατώτερο αστρικό επίπεδο και αντιπροσωπεύεται από το φίδι, τον δράκο.

Η Αγάπη είναι ο καλός ιππότης, ο ήρωας που θυσιάζεται για τη σωτηρία του πλησίον. Είναι ο ηρωισμός που μάχεται το αστρικό φίδι.
Ο ιππότης πολεμά το κακό, αλλά δεν πολεμά τους ανθρώπους. Όταν πολεμάς τον αντίπαλο του ανθρωπίνου γένους σημαίνει ότι απαλλάσσεις την ανθρωπότητα από την ολέθρια επήρεια της δύναμης του κακού , η οποία εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη διάνοια, διεγείρει το φυσικό εγώ, γεννά και συντηρεί τον εγωισμό, χωρίζει, εμποδίζει, καταστρέφει.

Στο μύθο του Αγίου Γεωργίου, ο δράκος εκδηλώνεται σαν έναν βρικόλακα που έλκει στο λασπώδες και μολυσμένο βάραθρο της γης τα όντα που κατασπαράζει. Είναι δυνατός αλλά μόνο για τα όντα που εγκαταλείπονται στην παθητικότητα.

Ο ιππότης, κύριος της πνευματικής του ενέργειας, οδηγούμενος από τη Γνώση και μυημένος από την ακτίνα του πνευματικού φωτός , μπορεί με την αποφασιστική του δράση να διαλύσει τη μοιραία δύναμη του δράκου ή να την περιορίσει έτσι που να την καταστήσει υποτελή στις διαταγές του.

Όταν εμφανίζεται ο ιππότης, ο δράκος υποτάσσεται. Η δράση αυτής της μοιραίας δύναμης συμβολίζεται από τους μυημένους με τη μορφή ενός ερπετού που δαγκώνει την ουρά του σχηματίζοντας έτσι έναν τέλειο κύκλο. Για να διορθώσουμε αυτό το σύμβολο πρέπει να σπάσουμε τον κύκλο και να περιπλέξουμε ένα δεύτερο ερπετό, οπότε αλλάζει ο συμβολισμός του και γίνεται το σύμβολο της ενέργειας του διπλού εναρμονισμένου ρεύματος.

Σας μίλησα για τους ιππότες, δηλαδή για τη μορφή που έπαιρνε εκείνη την εποχή η Αγάπη για να εκδηλωθεί στις κοινωνίες.
Οι ιππότες ήταν ένας σύνδεσμος από ενωμένους ευγενείς που υπερασπίζονταν τους αδυνάτους, τους οποίους καταπίεζαν με βιαιότητες και διατάγματα οι ισχυροί φεουδάρχες.

Για να γίνει κάποιος ιππότης έπρεπε από την ηλικία των 7 ετών να περάσει από δύο επταετή στάδια. Έτσι, Το παιδί που το προόριζαν σε αυτή την ηθική ιεροσύνη του ιππότη υπηρετούσε επί 7 χρόνια με σεβασμό αλλά χωρίς δουλοπρέπεια έναν δόκιμο ή κανονικό ιππότη.

Στα 14 του χρόνια, προάγετο σε ιππότη και στην εκκλησία ο παπάς του έδινε μετά από κάποια τελετή, ένα ξίφος ευλογημένο στην Αγία Τράπεζα. Στη συνέχεια όφειλε να ακολουθεί τον ιππότη-αφέντη του όπου και αν πήγαινε τόσο στον πόλεμο όσο και στις αποστολές του ιπποτικού τάγματος.

Μετά από 7 χρόνια, στα 21 του, και εφόσον είχε στο ενεργητικό του πολυάριθμες αποδείξεις εντιμότητας και αρετής , αφού περνούσε μια περίοδο νηστείας, μελέτης και προσευχής, χειροτονείτο ιππότης σε μια πανηγυρική τελετή.

Οι ιππότες με τα ιδανικά που υπηρετούσαν ξύπνησαν ιδέες και συναισθήματα, εξάγνισαν τα ήθη και αποτέλεσαν ένα μέσο πραγματοποίησης του ωραίου μέσα από την ποίηση που ενέπνευσαν. Έτσι, συνέβαλαν στην ταχύτερη πολιτιστική εξέλιξη της Ευρώπης.

Στην εποχή μας, οι ιππότες του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού πρέπει να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και νικηφόρα τον δράκο, αυτό το φαρμακερό ερπετό που εισέρχεται στις καρδιές των ανθρώπων με σοφισμούς μιας παρακμασμένης φιλοσοφίας, με σατανικές παράδοξες θεωρίες, με την υλιστικότητα και κάθε άλλη δημιουργία ορισμένων διεφθαρμένων εγκεφάλων.

Στη διάθεσή μας έχουμε τα ψυχικά και πνευματικά όπλα που μας δόθηκαν για την αντιμετώπιση του κακού για χάρη της ολότητας.
Δεν στρατολογούμε τους αδελφούς μας από την γήινη αριστοκρατική τάξη, όλοι οι ιππότες του Κρίνου και του Αετού αποτελούν μια πνευματική αριστοκρατία , γιατί εξευγενίζονται συνεχώς από τα έργα τους γι’ αυτό και είναι άξιοι να αποκαλούνται παιδιά της Σ.Μ.Μ. Δώρας και του Γεννήτορα Δώρου.

Αδελφοί μου, εφόσον είστε ενταγμένοι στο Τάγμα μας, εργαστείτε με συνέπεια για την υλοποίηση των άγνωστων πεπρωμένων σας.

Δράστε μέσω της Σοφίας και διαχύσετε την Αγάπη σας στην ανθρωπότητα, έτσι θα κατανοήσετε την ανέκφραστη έννοια των εμβλημάτων μας και θα τους δώσετε την πραγματική τους σημασία. Τότε το όνομά σας θα γραφεί στα χρονικά της ζωής και θα είστε άξιοι όταν θα έλθει η κατάλληλη στιγμή να εισέλθετε στο επίπεδο εκείνο όπου θα συναντήσετε και θα επικοινωνήσετε με τις ανώτερες Διάνοιες.

Οι Ουράνιες συγκυρίες αυτές τις μέρες είναι πολύ ευνοϊκές, είθε να αποτελέσουν για όλους μας μια αφετηρία για το ξεκίνημα ενός νέου δυναμικότερου κύκλου ταγματικής δραστηριότητας.