Π Ι Σ Τ Η
Γιε μου, κόρη μου:
Πέρασε πολύ καιρός από τότε που κάποιος Σεβάσμιος άνθρωπος, μίλησε στην ανθρωπότητα για τον Θεό. Το βλέμμα του ακτινοβολούσε τόσο φως, η χειρονομία του τόση βεβαιότητα και ο λόγος του τόση αρμονία, ώστε η ανθρωπότητα αισθάνθηκε να γεννιέται μέσα της μεγάλη επιθυμία να πιστέψει στους λόγους του γέροντα και τελικά, πίστεψε.
Η επιθυμία αυτή ονομάζεται π ί σ τ η.
Από την εποχή που η ανθρωπότητα έχει ιστορία, η γη καλύφθηκε από προφήτες, που στέλνονται από τον Θεό για να μιλήσουν στους ανθρώπους. Σε μερικούς, η όψη του προφήτη εξήγειρε την πίστη. Σε άλλους, ο λόγος του και σε άλλους, το βλέμμα του. Σ’ εκείνους που είχαν σκληρό το ένδυμα της πίστης, οι προφήτες επιβλήθηκαν με το θαύμα και τέλος, στους άπιστους και αμαρτωλούς, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν την πίστη με τη θυσία της ίδιας τους της ζωής.
Η πίστη νίκησε πάντα σε κάθε πάλη που ο άνθρωπος θέλησε να την υποτάξει. Η πίστη είναι ρεύμα δυνατό που, κυριεύοντας τον άνθρωπο, ατομικοποιείται και τον διαμορφώνει. Η πίστη ζει μέσα στον άνθρωπο και σαν μητέρα, τον περικυκλώνει και τον προφυλάγει από πολλά κακά από τα οποία πάσχει η ανθρωπότητα.
Ο άνθρωπος που εντρυφά στις πιο ασεβείς ιδέες και ζει μια πολύ άθλια ζωή, έχει μέσα του την πίστη και τη στιγμή της μετάνοιας, τη χρησιμοποιεί σαν όπλο εναντίον του ίδιου του εαυτού του.
Οι ληστές, τη στιγμή που έχουν πρόθεση να δράσουν, επικαλούνται τη βοήθεια του Θεού, του Πατέρα ή της Μητέρας.
Αυτός που μελετά το θάνατο του γείτονά του, ζητά την επιτυχία από τον Θεό.
Τα έθνη, όταν ξεσηκώνονται οπλισμένα μέχρι τα δόντια για να πέσουν σαν μάστιγα μέσα στους κόλπους της ανθρωπότητας, επικαλούνται την ευλογία του Θεού για τα όπλα τους.
Υπάρχουν κλέφτες ευσεβείς, άνθρωποι αχρείοι, που εκτελούν ευλαβικά τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Όλοι οι άνθρωποι, χωρίς εξαίρεση, όταν πέφτουν θύματα των σφαλμάτων τους, σηκώνουν ψηλά τα χέρια και επικαλούνται τη βοήθεια του Θεού, απαράλλαχτα μ’ αυτούς που είναι θύματα των σφαλμάτων των άλλων.
Γιε μου, κόρη μου, μη χαμογελάς διόλου γι’ αυτά τα παράδοξα, γιατί όλα τα όντα είναι κατεργασμένα με τη δύναμη της πίστης, που δεν τα εγκαταλείπει ποτέ, παρ’ όλα τα σφάλματα και την ηθική τους ένδεια.
Κατόπτευση του θύματος και προσευχή σαν πάρεργο στο Θεό, είναι το θέαμα που μας παρουσιάζουν οι άνθρωποι, όταν η πνοή του δυνατού ρεύματος της πίστης, που ξεφεύγει από τα βάθη του μητρικού μου όντος, αγγίζει εκείνους που δεν έχουν ακόμη κατορθώσει να διακρίνουν τους βαθείς λόγους που εμψυχώνουν τη ζωή και το σκοπό της ύπαρξής τους.
Γιε μου, κόρη μου, η πίστη καθώς και η ελπίδα, βγαίνουν από το στήθος μου σαν ορμητικοί ποταμοί και εισδύουν στους ανθρώπους για να τους επιτρέψουν να διατηρήσουν το ένστικτο της ζωής, να τους δώσουν το θάρρος ν’ αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του μέλλοντος και για να ενισχύσουν την ενεργητικότητά τους, όποτε οι δυνάμεις τους – φτάνοντας στο τέρμα του δυνατού – είναι έτοιμες να υποκύψουν στο κενό που τις ελκύει.
Η ελπίδα και η πίστη, είναι η τροφή και το γάλα με τα οποία τρέφω την ανθρωπότητα.
Η πίστη και η ελπίδα δεν είναι διόλου αυταπάτη αλλά μια πραγματικότητα. Δεν είναι καθόλου παρηγοριά αλλά το μόνο και πραγματικό φάρμακο που θεραπεύει τον πόνο σας.
Η πίστη, αδελφή της ελπίδας, είναι παρόμοια προς αυτήν. Η ελπίδα κυριεύει την καρδιά σας και επιβάλλεται στο πνεύμα σας. Η πίστη κυριεύει το νου σας και επιβάλλεται με την ψυχή σας.
Κανένας δεν είναι ανάξιος της μιας ή της άλλης, γιατί εγώ είμαι η Μητέρα και εσείς τα τέκνα μου και δεν μπορώ να σας αρνηθώ τους κόλπους μου, όταν με επικαλείστε.
Ακόμα κι εκείνος που δεν κάνει έκκληση σ’ αυτές, λαβαίνει τα ευεργετήματα της πίστης και της ελπίδας, που επιβάλλονται σ’ αυτόν και διατηρούν τη ζωή του.
Εκείνο που για σας είναι θάρρος, ζωή και δύναμη, αποτελέσματα της ελπίδας και της πίστης που τοποθέτησα μέσα σας, για μένα είναι ε λ ε η μ ο σ ύ ν η .