ΠΕΡΙ ΚΑΚΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΦΥΣ. ΠΙΝΑΚΑ ΔΩΡΟΥ

Το κακό δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε στην υλική φύση, αφού αυτή δεν δύναται τίποτα αφ’ εαυτής, η δε δράση της προέρχεται από την ατομική αρχή της, η οποία πάντοτε κατευθύνεται ή υφίσταται την επίδραση μιας δυνάμεως.

Δεδομένου ότι το κακό δεν ανευρίσκεται στην καταγωγή του, ούτε στο Θεό, ούτε στην υλική φύση, είμαστε αναγκασμένοι να την αποδώσουμε στον άνθρωπο ή σε κάθε ον σαν αυτόν, ενδιάμεσης ιεραρχικής τάξεως.

Ο άνθρωπος διαπράττοντας το καλό, βαδίζει δια του Φωτός και της συνδρομής της ανώτερης διάνοιας που τον οδηγεί, εάν όμως διαπράττει το κακό, δεν μπορούμε να το αποδώσουμε παρά μόνο στον ίδιο.

Δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την ουσιώδη φύση του κακού για να την κατανοήσουμε. Θα έπρεπε να είναι αληθές οπότε θα έπαυε να είναι κακό, δεδομένου ότι το Αληθές και το Αγαθό, είναι ένα και το αυτό.

Το κακό, όπως και το καλό, έχει το βάρος, τον αριθμό και το μέτρο του.

Η σχέση του κακού προς το Αγαθό, κατά μεν την ποσότητα είναι εννέα προς ένα, κατά την ένταση είναι μηδέν προς ένα, κατά δε τη διάρκεια επτά προς ένα.