Η ΝΟΗΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ
H παραπλάνηση του Νοός μας.
• Ποιο είναι το αίτιο της νοητικής μας παραπλάνησης και ποια η θέση μας;
• Τι είναι νοητική παραπλάνηση και ποιο το επακόλουθό της;
• Γιατί διατηρούμε την αρνητική αυτή κατάσταση μέσα μας και πώς θα απαλλαγούμε από αυτήν;
Θα προσπαθήσουμε, να διευρύνουμε την διάνοια και την κατανόησή μας επί του θέματος «της Πλάνης» γενικότερα, παρεμβάλλοντας αναφορές της διδασκαλίας του Κριναετού.
Στη συνέχεια, μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία.
Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας, για μια δεύτερη ματιά και περαιτέρω μελέτη!
Τι είναι η νοητική παραπλάνηση, ποιο είναι το αίτιο της νοητικής παραπλάνησης, γιατί διατηρούμε την αρνητική αυτή κατάσταση μέσα μας και πώς θα απαλλαγούμε από αυτήν, είναι μερικά από τα ερωτήματα που μας γεννιούνται και στα οποία θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε με την συγκλονιστική εικόνα μιας κοινωνίας πεπλανημένων ανθρώπων, όπως μας δίδεται από τον Γ. Αγάθο:
Κάθε ομαδική αλήθεια, αποτελεί θεμελιώδη κοινωνική πλάνη. Η επιβολή αυτής με οποιονδήποτε τρόπο, αποτελεί ουσιαστικά απόπειρα διαστρέβλωσης της ανθρώπινης φύσης, μια και οι άνθρωποι είναι πλασμένοι ανόμοιοι, μια και μόνο «καθολική αλήθεια» μπορεί να υπάρξει, κι’αυτή είναι «η αλήθεια της ανθρωπότητας» που, για να είναι αλήθεια δεν μπορεί παρά να συγκροτείται από το σύνολο των ατομικών αληθειών των ανθρώπων.
Αντί ο άνθρωπος να εξυπηρετεί την εφαρμογή της αρχής αυτής που επιβάλλεται από τον φυσικό νόμο, προσπαθεί να την καταπολεμά με την τάση που έχει να καταλαμβάνει τις συνειδήσεις των άλλων και να εμφυτεύει σ’αυτές τις προσωπικές του αντιλήψεις. Η τάση αυτή υποδαυλίζεται από διαφορετικούς λόγους. Σε μερικούς έχει ως κίνητρο είτε την κακώς εννοούμενη επιθυμία για ενοποίηση των πάντων, είτε την ανάγκη κυριαρχίας πάνω στους άλλους, είτε κάποιο προσωπικό, υλικό ή ηθικό συμφέρον.
Σε όλες όμως τις περιπτώσεις, πρόκειται για τάση που οι άνθρωποι υιοθετούν από έλλειψη κρίσης. Είναι εντελώς περιττό να ισχυριστεί κανείς ότι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να σκεφθούν και να υιοθετήσουν όποια αντίληψη προτιμούν, διότι ένας παρόμοιος ισχυρισμός θα αποτελούσε μια επιπρόσθετη απάτη.
Άλλοτε, οι ιθύνοντες επέβαλαν τις αντιλήψεις τους στους ομοίους τους με την ωμή βία και στην ανάγκη, τους εξόντωναν. Σήμερα τις επιβάλλουν, αφού πρώτα υποβάλλουν τους ομοίους τους σε μια υποτυπώδη ζωή, ναρκώνοντας συνεχώς και κατάλληλα την ψυχή και το πνεύμα τους, σφυρηλατώντας ακατάπαυστα και ανάλογα με τις περιστάσεις την κοινή γνώμη.
Μάζα. Ιδού σε ποιο υπέρτατο ιδεώδες ο άνθρωπος της εποχής μας έχει τον διακαή πόθο να φτάσει και δυστυχώς, όσο λυπηρό κι’ αν είναι να το εκφράσουμε, είναι το μόνο «ιδεώδες» όπου οι περισσότεροι απ’ τους ανθρώπους παραμένουν πιστοί, με επιμονή και γενναιότητα.
Ο σημερινός άνθρωπος, αγαπά την κατάπτωσή του, την περιθάλπει και την καλλιεργεί ως κάτι το πολύτιμο. Η κατάσταση αυτή, του παρέχει τέτοια άνεση, ώστε τον κάνει να αποφεύγει να σκέπτεται, να συλλογίζεται, ν’ ασχολείται με προβλήματα και να φροντίζει για την επίλυσή τους, ίσως ακόμη και να δρα.
Αν οι άνθρωποι μπορούσαν ν’ αναρωτηθούν πώς χρησιμοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους, θα διαπιστώσουν ότι με μανία προσπαθούν να σκοτώσουν τον καιρό τους, από φόβο μήπως παραμείνουν μόνοι τους και υποχρεωθούν να σκεφθούν. Κι’ όμως, όλοι είναι προικισμένοι με σκέψη. Πώς τη χρησιμοποιούν;
Ο άνθρωπος της εποχής μας, απεχθάνεται να σκέπτεται και ν’ αναρωτιέται και προτιμά οι άλλοι να το κάνουν για λογαριασμό του. Ένα μέρος των ανθρώπων σκέπτονται άσχημα, και το άλλο, το μεγαλύτερο, δεν σκέπτεται καθόλου.
Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την εικόνα αυτή διαχρονική μια και όλοι μας είμαστε πιθανά θύματα της πλάνης. Και τίθεται το ερώτημα : τι είναι τελικά η πλάνη; Σύμφωνα με την διδασκαλία μας «Κανένα πνεύμα στη Δημιουργία, οσονδήποτε ανώτερο κι αν είναι, δεν δύναται να αποφύγει τη νοητική παραπλάνηση.» (Μνήμων).
Η αλήθεια αυτή, σύμφωνα με τον Γ. Αγάθο, δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση και εφόσον τα ανώτερα πνεύματα υπόκεινται σε παραπλάνηση, δεν είναι δυνατόν εμείς, με τις περιορισμένες μας δυνητικότητες, να την αποφύγουμε και αιτιολογεί: Η παραπλάνηση οφείλεται στο γεγονός της ενσάρκωσης του Πνεύματος σε ένα επίπεδο ξένο, άγνωστο και σε συνθήκες όλως διόλου διάφορες εκείνου του κύκλου εκ του οποίου προέρχεται. Κάθε πνεύμα ανώτερο ή κατώτερο, ενσαρκούμενο υφίσταται το νόμο της λήθης, που είναι νόμος του υλικού επιπέδου και παθαίνει ένα είδος αμνησίας. Αυτός είναι ο λόγος ή η αιτία της νοητικής παραπλάνησης.
«Η Νοητική παραπλάνηση είναι ατραπός, πτυχή και τροχιά σκότους στην οποία κυλιέται και σέρνεται το πνεύμα μας όταν σαγηνεύεται από την Ύλη. Νοητική παραπλάνηση είναι η παρέκκλιση του Πνεύματος από την ευθεία. Ωστόσο, ο άνθρωπος είναι φύσει συνειδητό ον και δεν αρμόζει η συνείδηση να συμβαδίζει και να συμβιβάζεται με την πλάνη».
Από την στιγμή της ενσάρκωσης, τα πνεύματα άνθρωποι που είναι στη δημιουργία, δεν αποτελούν πια μονάδα ενιαία και αχώριστη, αλλά Εγώ πεπερασμένα, αντιτιθέμενα που δρουν και εκδηλώνονται χωριστά και ενάντια το ένα προς το άλλο.
Έτσι έχουμε το εξής φαινομενικώς οξύμωρο σχήμα, μας επισημαίνει ο Γ. Αγάθος: «Χωρίς Εγώ, ατομικότητα δεν υπάρχει, με Εγώ ξεχειλίζουμε από εγωισμό και δεν επικοινωνούμε με τον Θεό και με τον συνάνθρωπό μας. Τι είναι λοιπόν εκείνο που λείπει; Τι χρειάζεται ώστε το κατώτερο (ατομικότης) να μην πνίξει το ανώτερο (πνευματικότης); Χρειάζεται συνεχής εξελικτική προσπάθεια, ώστε να εξυψώσουμε τη συνείδησή μας και να την ενώσουμε με την πηγή, με το Θείο και η ατομιστική συνείδηση του ζην και απολαμβάνειν τη ζωή, να χαλιναγωγείται για να παραμείνει στα φυσιολογικά της πλαίσια».
Αν δεν ευθυνόμαστε για το αρχικό αίτιο της νοητικής παραπλάνησης, δηλ την ενσάρκωση του Πνεύματος σε ξένο γι’ αυτό επίπεδο, ευθυνόμαστε σχεδόν πλήρως για το αποτέλεσμα της παραπλάνησης, δηλ τη νοητική μας τύφλωση η οποία προκαλεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη δυστυχία μας.
Το πνεύμα μας πρέπει να βρίσκεται σε ενεργητική αταραξία για να αποφύγει την πλάνη. Η Σεβ. μας Μητέρα Δώρα μας έχει δώσει όλα τα μυητικά κλειδιά που χρειαζόμαστε για να αποφύγουμε τους σκοπέλους που παρεμποδίζουν την προσπάθειά μας να εξελιχθούμε.
Μόνο η συνεχής προπόνησή μας στην αυτοπαρατήρηση, στην αυτογνωσία και στην αυτοκαλλιέργεια, μπορούν να μας βοηθήσουν να απαλλαγούμε από αδυναμίες και ελαττώματα, απουσίες από τους λόγους και τις πράξεις μας, ψεύδη, αντιλήψεις , τοποθετήσεις ασυμβίβαστες με την κρίση και την συνείδησή μας, πλάνες.
Απαλλαγμένοι λοιπόν ολοκληρωτικά από όλα τα μιάσματα του κακού και πλήρως αποδεσμευμένοι από κάθε βάρος σωματικό , ψυχικό ή διανοητικό, θα επιστρέψουμε στην φυσιολογική μας κατάσταση.
«Νομίζουμε πως οι δυνατότητές μας είναι τόσο μικρές που δεν μας επιτρέπουν να ξεφύγουμε από την άγνοια για να αντιμετωπίσουμε το περιβάλλον και να αποσπάσουμε τα μυστικά της δημιουργίας πίσω από τα οποία κρύβεται η θεία γνώση. Όποιος παραμείνει στο ορατό μόνο μέρος της δημιουργίας και δεν πάει πάρα πέρα, τυφλώνεται, ενώ εκείνος που προχωρεί έως τα αόρατα, φωτίζεται».
Οφείλουμε λοιπόν αδελφοί μου να προσπαθήσουμε, αφού έχουμε τις εν’ δυνάμει δυνατότητες, αρκεί στην προσπάθειά μας αυτή να είμαστε συνετοί και προπάντων ταπεινοί: Είσαι μέγας διότι δύνασαι να συλλάβεις την σκέψιν του Θεού και να την εκτελέσεις. Είσαι ελάχιστος και δύνασαι να συντριβείς και να εκμηδενισθείς από τον μηχανισμόν της ύλης που η μαγεία του Απολύτου την ζωντανεύει. Έσω λοιπόν ταπεινός.
Αφού λοιπόν έχουμε προικισθεί με ατομικό Εγώ, έχουμε όλες τις δυνατότητες να γνωρίσουμε την Αλήθεια, το Θεό, μέσω της δημιουργίας και όποιος δεν το κάνει αυτό, είναι φυγόπονος, παράλογος, εγωιστής.
Η τύφλωση και η άγνοια του ανθρώπου, οφείλονται εις την ατέλεια του Πνεύματός του αλλά και εις την μικρότητα της ψυχής του και ο Μνήμονας μας συμβουλεύει για να αποφύγουμε την παραπλάνηση :
• Να κρίνουμε με αυστηρότητα τις πράξεις μας, αλλά με επιείκεια ή καθόλου τις πράξεις των άλλων
• Να ελέγχουμε και να δαμάζουμε κάθε αδυναμία και ατέλειά μας.
• Να εξωτερικεύουμε τις αμφιβολίες μας και να διαλύουμε το σκότος του πνεύματός μας, ζητώντας την βοήθεια του Αοράτου.
• Να σκεφτόμαστε με διαύγεια και σαφήνεια.
• Να αναζητούμε την Αλήθεια και να επιδιώκουμε την χαρά , την ευτυχία , την γαλήνη του πνεύματός μας και την ηρεμία, απομακρύνοντας την ανία, την οργή και την αθυμία.
Εκείνος που θέλει να υποστεί την νοητική παραπλάνηση δηλ. τη δυστυχία του και την μη πραγματοποίηση του σκοπού της ζωής του, ας διατηρήσει την ατέλεια του Πνεύματός του, ως και την μικρότητα της ψυχής του. Όποιος δεν θέλει να την υποστεί, ας μεριμνήσει όπως γίνει το κατάλληλο σκεύος για να δεχτεί τη θεία Αγάπη, το Σωτήριο Φως.
Ας μην αντιστεκόμαστε λοιπόν στην ένωσή μας με το Θείο
«Στήτε, λέει ο Ιησούς, προ του φωτός ακίνητοι
άνευ ουδεμιάς θελήσεως και δεχθείτε το»
