Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΤΟΥ ΜΑΣ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

Η ενασχόλησή μας με το θέμα αυτό θα είναι από την πλευρά της Μύησης και το τι αντιπροσωπεύει η 3η επανίδρυση του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού.

Θα διαπιστώσουμε τις Αρχές οι οποίες μέσω του Έργου και της Διδασκαλίας του Κριναετού, έχουν διαχυθεί στην ανθρωπότητα βαθμιαία και σταδιακά, ώστε πλέον, από όλους, να θεωρούνται αυτονόητες αλήθειες.

Το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού είναι μία Μυητική Συσσωμάτωση και όχι μία φιλοσοφική εταιρία. Γιατί Μύηση σημαίνει, ότι προσπαθώ να γίνω κάτι και όχι απλά και μόνο να μάθω κάτι.

Αυτό που παρέχει ο Κριναετός στον άνθρωπο, ανιδιοτελώς, είναι τα εργαλεία και τα εφόδια για να εξελιχθεί, να δημιουργήσει Ηθική Προσωπικότητα και να μπορέσει με την σειρά του να γίνει ενεργός κρίκος στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Στη συνέχεια, μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία.

Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας, για όποιον θέλει να το δει για μια δεύτερη ματιά.

Καλησπέρα σε όλους,

Σας καλωσορίζω στην αποψινή μας συγκέντρωση, της οποίας το θέμα είναι η «Φύση του Σεβαστού μας Τάγματος».

Η ενασχόλησή μας με το θέμα αυτό, θα είναι από την πλευρά της Μύησης και το τι αντιπροσωπεύει η 3η επανίδρυση του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού.

Με αυτό τον τρόπο, θα διαπιστώσουμε τις Αρχές που έχουν διαχυθεί στην ανθρωπότητα μέσα από τη διδασκαλία του Τάγματος αργά, βαθμιαία και σταδιακά, ώστε πλέον να θεωρούνται αυτονόητες αλήθειες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι οι δυσκολίες αυτού του επιπέδου, η ελαττωματικότητά μας, η βίαιη εξουσία των εκμεταλλευτών της ανθρωπότητας και η δράση του αιώνιου Αντιπάλου, δεν έχουν επιτρέψει ακόμα να ευοδωθεί το Έργο επαρκώς, για το καλό του συνόλου της ανθρωπότητας.

Εδώ προς αποφυγή παρεξηγήσεων, να σημειώσω ότι ο Κριναετός δεν υποστηρίζει, τονίζω ΔΕΝ υποστηρίζει, ότι κατέχει ως συσσωμάτωση την μοναδική Αλήθεια.

Αυτό όμως που παρέχει στον άνθρωπο ανιδιοτελώς, είναι τα εργαλεία και τα εφόδια για να εξελιχθεί, να δημιουργήσει Ηθική Προσωπικότητα και να μπορέσει, με την σειρά του, να γίνει ενεργός κρίκος στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Δηλαδή τον βοηθάει στην προσωπική του διαπαιδαγώγηση, στην εφαρμογή αυτών που μαθαίνει, όπως και στην μετάδοση αυτών.

Γι’ αυτό ακριβώς, το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού είναι μία Μυητική Συσσωμάτωση και όχι μία φιλοσοφική εταιρία. Γιατί Μύηση σημαίνει, ότι προσπαθώ να γίνω κάτι και όχι μόνο να μάθω κάτι. Έτσι λοιπόν, αυτοί που ψάχνουν την Μύηση, συνήθως το κάνουν με λάθος τρόπο, βγάζοντας αυθαίρετα συμπεράσματα, διότι προσπαθούν να την προσεγγίσουν με τρόπους καθημερινούς και όχι με την ανάλογη Ιερότητα και Πνευματική Αγάπη.

Αυτό συμβαίνει, αγαπητοί Αδελφοί, Αδελφές και Φίλοι, γιατί διανύουμε μία εποχή, όπου τα πάντα τρέχουν ιλιγγιωδώς, εκτός ρυθμού και δεν συνειδητοποιούμε ότι χρειαζόμαστε μία παύση………….(εισπνοή – εκπνοή)……….. για να δούμε τα πράγματα γύρω μας, αλλά και μέσα μας, λίγο πιο προσεκτικά. Έτσι ο βομβαρδισμός των εντυπώσεων και των φαινομένων, μας κάνει να πιστεύουμε ότι η νοοτροπία μας έχει και το ανάλογο βάθος, που όμως δεν έχει πραγματική σχέση με την ουσία και τα βαθύτερα Αίτια.

Αυτή είναι η πλάνη στην οποία όλοι μας έχουμε βρεθεί κατά καιρούς. Σε αυτό το σημείο χρειάζεται να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται για απλή έλλειψη κρίσης, αλλά απεναντίας καταδεικνύει έλλειψη παρατηρητικότητας, δηλαδή λογικής κατεύθυνσης και κυριαρχίας. Το ελάττωμα αυτό της έλλειψης παρατηρητικότητας, γίνεται αντιληπτό σ’ όλες μας τις εκδηλώσεις, τόσο σ’ εκείνες που θεωρούνται σπουδαίες, όσο και στα πιο ασήμαντα πράγματα.

Πριν συνεχίσουμε την ανάλυση της Φύσης και τους Σκοπούς του Σ. μ. Τάγματος, θα ήταν χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε την διαφορά μεταξύ των εννοιών Απόκρυφο – Κρυφό, Εσωτερικό ή Μύχιο, Μυστικό – Μυστήριο.

Το Απόκρυφο συνήθως περιέχει την ιδιοτέλεια και το συμφέρον αυτού που έχει οικειοποιηθεί αιώνιες Αλήθειες από τα Ανώτερα επίπεδα, ενώ η έννοια του Κρυφού είναι λίγο δυσνόητη. Συνήθως εννοούμε ότι κάποιος έχει κρύψει κάτι για κάποιους λόγους. Επίσης, είναι και αυτό που δεν φαίνεται, όμως, όσον αφορά την Δημιουργία, έως ότου ο Αγνός αναζητητής της Αλήθειας τραβήξει το βαρύ πέπλο που την καλύπτει. Σε αντιδιαστολή τώρα, το Εσωτερικό ή Μύχιο, είναι κάτι Βαθύ, Άδηλο, με ουσία και Ποιότητα, το οποίο δηλώνει μία ανάλογη εσωτερικότητα που αναμένει τον κατάλληλα συνειδητοποιημένο, να την εξωτερικεύσει. Όσον αφορά τώρα το Μυστικό, κατά μία έννοια είναι μία μορφή ψέματος, η οποία υποδουλώνει την διάνοια αυτού που ακούει κυρίως αλλά και αυτού που το λέει. Κατά μία άλλη έννοια όμως, ως Μυστήριο, στο πέρασμα των αιώνων, θα λέγαμε ότι ήταν μία αναγκαιότητα στους διάφορους Μυητικούς σχηματισμούς, με μοναδικό κίνητρο να αποφύγουν τις διώξεις της εποχής τους λόγω συνθηκών και όχι ως κανόνας.

Οπότε τίποτε δεν είναι απόκρυφο, μυστικό ή μυστηριώδες, απλά δεν έχουμε το ανάλογο σθένος να το αποκαλύψουμε. Όσο για τις μυητικές δυνάμεις που συνοδεύουν τον μυημένο, αυτές αναπτύσσονται και εκδηλώνονται μόνο αφού ο καθημερινός, ο απλός άνθρωπος μετουσιώσει τον εαυτό του σε μυημένο. Μόνο αν κατορθώσει κι αλλάξει τη βέβηλη και κοινή ζωή του, σε ζωή υποδειγματική, απελευθερωμένη από τα δεσμά της ατομικότητας και των ελαττωμάτων, μπορεί να προσβλέπει στην Υπερβατική Μύηση. Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει απεσταλμένος του Θεού στη γη. Εκτός βέβαια εκείνων των περιπτώσεων, που η Θεία Συνείδηση εκδηλώνεται με τρόπους ακατανόητους για τον άνθρωπο. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η μύηση είναι εσωτερική υπόθεση, Μύχια στο βάθος της, στην ίδια της την ουσία και όχι στην εξωτερική της μορφή και στον τρόπο που εμφανίζεται. Οπότε οι έξοχες αυτές μυητικές εκδηλώσεις, που χρησιμοποιούνται ακόμα και από ανθρώπους κακοήθεις και ιδιοτελείς, παραμένουν πάντοτε άθικτες και δεν αποκαλύπτονται παρά σε εκείνους που χρησιμοποιούν τους ενδεδειγμένους τρόπους για να τις κατανοήσουν.

Φθάσαμε λοιπόν στο σημείο, όπου σίγουρα έχουν δημιουργηθεί κάποια εύλογα ερωτήματα. Όπως τι είναι Μύηση; Τι είναι η Αλήθεια; Και άλλα, τα οποία είτε θα απαντηθούν στην συνέχεια, είτε μετά το τέλος της ομιλίας.

Ας δούμε πρώτα από όλα τι είναι Μύηση.

Μύηση είναι η γνώση των Αρχών ή Αιτίων, όπως επίσης και η γνώση της Αλήθειας ή των τελικών σκοπών (αποτελεσμάτων).

Ας μιλήσουμε λοιπόν λίγο για την Μύηση και τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι προικισμένος από τη Φύση με ορισμένες ιδιότητες, κατέχει κάποιες ικανότητες και διέπεται από τους φυσικούς νόμους. Αν θέλει να ζήσει ευτυχισμένα, αρμονικά και να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο ενσαρκώθηκε (νόμος ζωής), οφείλει να εκμεταλλευτεί τις ιδιότητές του, να εκδηλώσει τις ικανότητές του και να εναρμονίσει τη ζωή του με τους φυσικούς νόμους.

Αν δεν εκμεταλλευτεί τις ιδιότητές του, τότε οι προσπάθειές του δεν πρόκειται να πετύχουν, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα έχουν κανένα περιεχόμενο, καμία ουσία, κανένα σκοπό. Η δημιουργία περιμένει από εμάς να εκδηλώσουμε αυτό που έχουμε. Θα ήταν παράλογο να περιμένει να εκδηλωθεί από εμάς κάτι που δεν έχουμε, και ό,τι έχουμε είναι χαραγμένο ανεξίτηλα μέσα μας και εκφράζεται μέσα από τον χαρακτήρα μας, ως δυνατότητα, δυναμική ιδιότητα, ή αρετή.

Ο νόμος της ζωής μας που σηματοδοτεί το σκοπό της ενσάρκωσής μας, βασίζεται στις ιδιότητές μας και στην έκφρασή τους. Οι ικανότητες που μπορεί να έχουμε αναπτύξει, οφείλουν να εκδηλώνονται συνεχώς – χάριν της ατομικής μας εξέλιξης – αλλά και του συνολικού καλού.

Στα θεωρήματα της Διδασκαλίας του Κριναετού που αναλογούν στον ενδιαφερόμενο (Εταίρο) ερευνητή, διαπαιδαγωγούμαστε στην μέθοδο που αποσκοπεί στην αναγέννηση του ατόμου. Χρήσιμο είναι να αναφέρουμε ότι η Διδασκαλία μας αποτελείται από θεωρήματα και όχι από αξιώματα. Το θεώρημα είναι μια θέση, μια ιδέα, μια αλήθεια που οφείλουμε να αποδείξουμε ότι ισχύει ή όχι.

Αντιθέτως, το αξίωμα μας ζητά να το αποδεχτούμε, ανεξάρτητα αν μπορούμε να το αποδείξουμε. Το θεώρημα εκπροσωπεί την Ελευθερία, ενώ το αξίωμα εκπροσωπεί το Δόγμα.

Η όλη Διδασκαλία που αφορά τον πρώτο-ενδιαφερόμενο, διαιρείται σε εννέα ομάδες θεωρημάτων ή περιόδους που αποσκοπούν:

1} Στην ηθική τελειοποίηση του ατόμου
(θεωρήματα 1,2,5,6,7,8.9,10,11).
2} Στην μελέτη του Βιβλίου της φύσης
(θεωρήματα 3,4).
3} Στην κοινωνιολογική μελέτη
(θεωρήματα 12,13,14,15).
4} Στην Αυτογνωσία – Γνώθι σ’ εαυτόν.
(θεωρήματα 16-28. Πνεύμα-ψυχή-σώμα ).
5} Στην γνώση των φυσικών μέσων άμυνας του ανθρώπου
(θεωρήματα 29,30).
6} Στην μυητική εκπαίδευση του ατόμου
(θεωρήματα 31,32,33).
7} Εις το έργο του μυημένου ανδρός -γυναικός
(θεωρήματα 34,35).
8} Στην μελέτη της οδού εκλογής, προσωπικότητας
(θεώρημα 36).
9} Στην Θεοσοφική και φιλοσοφική μελέτη
(θεωρήματα 37-45 ).

Αυτός ο αναγεννημένος μυημένος άνθρωπος, που με φιλότιμες προσπάθειες πραγματοποιεί σε κάποιον βαθμό αυτή τη Διδασκαλία, δεν είναι πλέον ένας κοινός αλλά ένας κανονικός άνθρωπος.

Από μη φυσιολογικός όπως τον διαμόρφωσε η κοινωνία και τον διατήρησαν οι πιθανές αδυναμίες, τα πάθη, οι διανοητικές διαστροφές, οι κακίες, τα ελαττώματά του, καθίσταται φυσιολογικός, ισορροπημένος, συνειδητός. Αυτός ο άνθρωπος που λαμβάνει σοβαρά υπόψη τα προαναφερθέντα, είναι αυτός που προχωρεί την οδό της εξελικτικής μύησης. Έχει σ’ έναν ικανοποιητικό βαθμό εξελίξει την πλαστή προσωπικότητά του σε αληθινή και προχωρά εξελισσόμενος προς την ισχυροποίησή της, μέσω της ηθικοποίησης και εξάγνισης.

Όταν κατορθώσει να αποβάλλει τα υλικά, ψυχικά και διανοητικά ελαττώματα, όταν εξοστρακίσει από την ψυχή κάθε αρνητικό αίσθημα και από το νου κάθε αντίληψη ξένη προς αυτόν, τότε έχει γίνει κανονικός, φυσιολογικός άνθρωπος και αναλαμβάνει βαθμιαία και σταδιακά τα καθήκοντα ενός υπεύθυνου μυημένου.

Η μύηση γι’ αυτόν τον άνθρωπο, σκοπό και προορισμό έχει να τον καταστήσει κάτι ανώτερο του φυσιολογικού ή φυσικού ή κανονικού ανθρώπου. Να τον φέρει σε επαφή με την Αλήθεια. Από αυτήν την επαφή, θ’ αντλήσει τις γνώσεις και τις δυνάμεις που θα του επιτρέψουν, με τη σειρά του, να βοηθήσει τους συνανθρώπους του να πραγματοποιήσουν το πεπρωμένο τους. Να πραγματοποιήσουν το σκοπό της ενσάρκωσής τους.

Τι είναι όμως αυτή η Αλήθεια. Η Αλήθεια είναι αυτό που ΕΙΝΑΙ.

Η Αλήθεια είναι το ΦΩΣ που καθοδηγεί και προσανατολίζει το πνεύμα.

Γι’ αυτό ο άνθρωπος, επειδή έχει πνευματική υπόσταση, τείνει να αναζητά την Αλήθεια παντού (επιστήμες, τέχνες, φιλοσοφία, θρησκείες, ιδεολογίες κ.τ.λ). Ο μυημένος στον Κριναετό έχει ως έργο όχι μόνο την αναζήτηση της Αλήθειας, αλλά και την μετάδοσή της. Η αναζήτηση της Αλήθειας, είναι ένα απρόσωπο συναίσθημα που καταπολεμά τον εγωισμό. Αυτό συμβαίνει, γιατί με την αναζήτηση του ιδεώδους, ο άνθρωπος ξεπερνάει τον ατομισμό.

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η αναζήτηση πρέπει να είναι ανιδιοτελής, γιατί τότε μόνο μας οδηγεί στην αυταπάρνηση, τη συγκατάβαση, την κατανόηση.

Πνευματική προσφορά με ανταλλάγματα, είναι μια δόλια συναλλαγή που προσβάλλει κατευθείαν το Πνεύμα της Αλήθειας. Μόνο σε όσους αναπτύξουν αυτές τις αρετές, η Αλήθεια αποκαλύπτεται, όλα τα άλλα είναι φαντασιώσεις, παρανοήσεις, παραλογισμοί. Εχθρός της Αλήθειας είναι η άρνησή της και αρνητές της Αλήθειας είναι οι δογματικοί, φανατισμένοι και όσοι δημιουργούν φατρίες (φατριασμός). Ενάντιο της αλήθειας, είναι η Πλάνη που κυρίως εκφράζεται με το Ψέμα. Η πλάνη δεν εκδηλώνεται, παρά μόνο εκεί που δεν εκφράζεται η Αλήθεια. Το ψέμα δεν υπάρχει, παρά μόνο στις εκδηλώσεις του ψεύτη.

Η Αλήθεια μας γεμίζει εμπιστοσύνη, σκορπίζει την αμφιβολία, και εξουδετερώνει το δισταγμό. Η έλλειψη της εμπιστοσύνης, απομακρύνει τον άνθρωπο από την ιδιότητα της πίστης, άνευ της οποίας καμιά προσπάθεια δεν ευδοκιμεί και καμία συνεργασία δεν επιτυγχάνεται. Η αμφιβολία καταστρέφει τη συνοχή των εργασιών της πνευματικής μας υπόστασης και γεμίζει με δηλητήρια την ψυχή μας. Όσον αφορά τις σχέσεις μας, δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια αληθινής επικοινωνίας και μας προσηλώνει στην αρνητική όψη των πραγμάτων, καθιστώντας μας ανίκανους να αντιληφθούμε και την θετική πλευρά.

Η Αλήθεια αποκαθιστά την ιεραρχημένη θέση των ανθρώπων μεταξύ τους και με τον Θεό. Όμως ο άνθρωπος, για να αντιληφθεί με τις δικές του δυνάμεις την Αλήθεια, πρέπει πρωταρχικά να γνωρίσει την αλήθεια που αυτός ο ίδιος πρεσβεύει, να αποκτήσει την αληθινή γνώση του εαυτού του, την αυτογνωσία. Ο αναζητητής της αυτογνωσίας βρίσκεται στην αρχή της οδού, που τον οδηγεί προς την Αλήθεια. Αντίθετα εκείνος που αγνοεί τον αληθινό του εαυτό, είναι μάταιο να αναζητά την Αλήθεια.

Σκοπός του Κριναετού, είναι να πάρει ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος ό,τι χρειάζεται και του είναι απαραίτητο για να μπορεί, με τις δικές του δυνάμεις, να πραγματοποιήσει το σκοπό της ενσάρκωσής του, το νόμο ζωής του.

Εδώ, θα ήταν σωστό να δούμε τι είναι η γνώση, που αναφέρθηκε πιο πάνω και από τι αποτελείται.

Κάθε γνώση, αποτελεί μια δύναμη και η δύναμη ενός ατόμου, είναι ανάλογη με τις γνώσεις αλλά και τις αρετές του.

Όταν όμως λέμε γνώση δεν εννοούμε βεβαίως τη συσσώρευση κοσμικών γνώσεων και πληροφοριών στην διάνοιά μας, διότι όλα αυτά δεν συνιστούν απαραίτητα συνείδηση. Ένας άνθρωπος που εκφράζει αληθινή Αγάπη, να είστε βέβαιοι ότι, ακόμα και αν είναι αγράμματος, εκφράζει περισσότερη γνώση και συνείδηση απ’ όλους τους επιστήμονες μαζί.

Αυτή η θεώρηση, ότι δηλαδή η κατανόηση της Αλήθειας δεν άπτεται των κοσμικών γνώσεων και της μόρφωσης, αλλά της αγάπης και της αγνότητας, είναι μια βασική αρχή του Κριναετού που αποθαρρύνει κάθε πνεύμα εγωισμού, φιλοδοξίας και πολυμάθειας από τους κόλπους της συσσωμάτωσής μας. Από τα θεωρήματα του Εταίρου μαθαίνουμε ότι η γνώση είναι ένα στάδιο συνείδησης και ένα στάδιο εξέλιξης του ανθρώπου.

Τα οποία στάδια της Συνείδησης είναι:
Εμπειρία – Πείρα – Κρίση – Γνώση – ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Αντιλαμβάνεστε ότι ως αληθινή γνώση, μπορεί να θεωρηθεί μόνο ό,τι είχαμε σαν εμπειρία που μας έγινε πείρα και οδήγησε στη γνώση δηλαδή τη συνειδητή αντίληψη. Οι γνώσεις που παίρνουμε από τα βιβλία και από τους συνανθρώπους μας, μόνο καταχρηστικά μπορούν να θεωρηθούν ως τέτοιες, αφού δεν βεβαιώνονται από την ατομική πείρα μας και δεν οδηγούν στη συνείδηση.

Γι’ αυτό, οι γνώσεις που προσφέρει η Μύηση στον μυημένο, αποσκοπούν στην κατανόηση των ορατών ή κρυφών νόμων που διέπουν τον άνθρωπο, τη Δημιουργία, τον Πνευματικό Κόσμο.

Δεν είναι οι ιδέες άλλων ανθρώπων, όσο σοφοί και αν θεωρούνται ή θεωρούν τον εαυτό τους. Μπροστά στην έρευνα του ίδιου νόμου, δυο διαφορετικές διάνοιες, θα κατανοήσουν διαφορετικά το νόμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η θεώρησή τους είναι απαραίτητα αντίθετη, ενάντια ή αντικρουόμενη, αλλά διαφορετική.

Στην ατομική έρευνά μας, θα οδηγηθούμε όχι στη γνώση της Απόλυτης Αλήθειας, αλλά της σχετικής αλήθειας που μας αναλογεί. Αυτής δηλαδή που ενσαρκωθήκαμε για να εκφράσουμε. Γι’ αυτό αδελφοί μου δεν πρέπει να φανατιζόμαστε, να δογματιζόμαστε, αλλά να σεβόμαστε την έκφραση του συνανθρώπου μας. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει κατ’ αρχήν να σεβαστούμε τον εαυτό μας. Πόσο σίγουροι είμαστε ότι αυτά που κάνουμε, νοιώθουμε και σκεπτόμαστε, είναι άξια σεβασμού; Εμείς πάντως, που επί μακρόν ασχολούμαστε με την εξελικτική προσπάθεια, σας βεβαιώνουμε ότι ανακαλύπτουμε συνεχώς πτυχές του εαυτού και της προσωπικότητάς μας που έχουν ανάγκη να εξελιχθούν, να ηθικοποιηθούν και να εξαγνιστούν. Φαίνεται σαν μια ατέρμονη προσπάθεια, που όμως αποδίδει γιατί μας κάνει όλο και καλύτερους ανθρώπους, σε σχέση με αυτό που ήμασταν.

Με αυτό τον τρόπο όμως, συνειδητοποιούμε και κάτι ακόμα. Τη θέση μας στην Δημιουργία. Δηλαδή που βρισκόμαστε στην Ιεραρχία της Δημιουργίας.

Όποιος νομίζει ότι ο άνθρωπος δεν εξαρτάται από τίποτα και κανέναν – παρά μόνο ίσως από τον εαυτό του – μάλλον βρίσκεται στη μεγαλύτερη πλάνη, παρεξηγώντας τον νόμο της Ελευθερίας. Ο πιο Πειθαρχημένος ή Ιεραρχημένος άνθρωπος, είναι και ο πιο Ελεύθερος. Όχι μόνο η Μύηση αλλά και η Επιστήμη, αποδεικνύει συνεχώς ότι όλα τα δημιουργήματα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους αλλά και με την πηγή τους.

Ο άνθρωπος, όπως όλα τα δημιουργήματα, εξαρτάται από τους συμπαντικούς νόμους που διέπουν το υλικό επίπεδο. Αυτή η πραγματικότητα, μας συνδέει με τους συνανθρώπους μας αλλά και με τα υπόλοιπα δημιουργήματα. Εφόσον μας διέπουν οι ίδιοι νόμοι, μπορούμε να συνεργαστούμε μεταξύ μας, για την κατανόησή τους.

Πώς όμως θα συνεργαστούμε; Με Αμοιβαιότητα.

Είναι μια απάντηση που είναι μεν απόλυτα σωστή, δεν μας διευκρινίζει όμως την τακτική, τη μέθοδο, που πρέπει να ακολουθήσουμε. Εκτός της Αγάπης και της Αδελφοσύνης που μας καθιστούν ικανούς να συνεργαστούμε με αμοιβαιότητα, ένας άλλος παράγων που συντελεί στην πραγματοποίησή της, είναι η έρευνα.

Το πνεύμα ενσαρκώνεται στη μορφή άνθρωπος για να ερευνήσει!

Με τις εμπειρίες που αποκτά από τη σχέση του με το περιβάλλον, αποκτά ατομική πείρα, γνώσεις και συνείδηση. Η Διδασκαλία των Σεβαστών μας Διδασκάλων, αποκαλύπτει ότι τόσο η Πνευματική όσο και η Υλική δημιουργία, είναι απόλυτα ιεραρχημένες.

Η Ιεραρχία είναι Θείος Νόμος και διέπει το Παν.

Κάθε δημιούργημα, επομένως και ο άνθρωπος, έχουν μια συγκεκριμένη θέση στην ιεραρχία και ένα συγκεκριμένο σκοπό να επιτελέσουν. Το πόσο καλά ένα είδος ή ένα άτομο, επιτελεί το σκοπό του εξαρτάται από τ’ αποτελέσματα των προσπαθειών και των υπολοίπων ειδών ή ατόμων.

—Η ομαλή πορεία των ειδών εξασφαλίζεται από τους νόμους της Δημιουργίας.
—Η ομαλή πορεία των ατόμων εξασφαλίζεται από την ηθικοποίηση της προσωπικότητά τους.

Έτσι, καταλήγουμε ότι η συγκεκριμένη θέση της μορφής ζωής του ανθρώπου στην Παγκόσμια Ιεραρχία αλλά και του κάθε ατόμου στην ανθρώπινη ιεραρχία, εξαρτάται από τους νόμους του σύμπαντος, που του εξασφαλίζουν τις προϋποθέσεις, ώστε με τη σωστή και καλή χρήση των δυνατοτήτων του, να επιτελέσει τον προορισμό που του επιτάσσει ο νόμος ζωής του.

Επίσης εξαρτάται και από την πνευματική καταγωγή του όντος του.

Σε αυτό το σημείο γεννιέται άλλο ένα ερώτημα… Η Δημιουργία έγινε τυχαία ή μ’ ένα σκοπό;

Δεν υπάρχει τίποτε το τυχαίο στη Δημιουργία. Όλα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με Την Μοίρα και Το Πεπρωμένο.

Ο άνθρωπος ονομάζει τυχαίο ό,τι δεν μπορεί να ερμηνεύσει από τους νόμους ή τη μοιραία δράση του Αοράτου. Κάθε τι έχει τη θέση του και εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Όλα μαζί εξελίσσονται, υπακούοντας στο νόμο της Επανόδου που εξυπηρετεί το Θείο Σχέδιο.

Ο Α.Τ. Γεώργιος Αγάθος, μας λέει: …ότι η δημιουργία έγινε μ’ έναν προσδιορισμένο και καθορισμένο σκοπό και ότι δεν είναι εκεί και ως έτυχε οι κόσμοι που υπάρχουν.

Αργότερα και εφόσον μας συνοδεύσετε σε αυτό το Μυητικό μονοπάτι, θα διδαχθείτε πολλά περισσότερα για τη δημιουργία και τη δράση των Θείων Δυνάμεων σε αυτή (π.χ. Κοσμογονία κ.τ.λ.). Αυτό όμως που μας ενδιαφέρει άμεσα, είναι ότι η μυητική παράδοση μας, αποκαλύπτει ότι σκοπός του Έργου είναι η απόκτηση πνευματικής συνείδησης. Πώς όμως βλέπουμε να εκδηλώνεται το Έργο της Δημιουργίας; Εκδηλώνεται με Τάξη, Συνέπεια, Αρμονία, Κάλλος, και ποτέ δεν εκτρέπεται από το σκοπό του.

Ο άνθρωπος διαφέρει από τα υπόλοιπα δημιουργήματα ως προς το εξής: Ενώ τα υπόλοιπα δημιουργήματα μετέχουν σε ομαδικό πνεύμα, ο άνθρωπος κατέχει ατομικό πνεύμα. Αυτό αποδεικνύεται από την αρετή της ελεύθερης βούλησης που έχουμε. Αυτό σημαίνει ότι ενώ τα υπόλοιπα είδη – δημιουργήματα εξελίσσονται ομαδικά, ο άνθρωπος εξελίσσεται ατομικά.

Μέσω της ατομικής του εξέλιξης, επιτυγχάνεται η εξέλιξη της ανθρωπότητας ως είδος. Αυτό σημαίνει ότι, εφόσον καταφέρουμε να εκδηλώνουμε με τις δραστηριότητές μας τάξη, αρμονία, συνέπεια, κάλλος, τότε πραγματοποιούμε το ρόλο μας μέσα στο σώμα της ανθρωπότητας. Με τη σειρά της η ανθρωπότητα, εκπληρώνει το σκοπό της μέσα στην Παγκόσμια Ιεραρχία της Δημιουργίας.

Αφού μιλήσαμε για τάξη, αρμονία, συνέπεια, κάλλος, θεωρώ ότι χρειάζεται να αναφερθούμε και στις 3 υποστάσεις του ανθρώπου: α) πνευματική, β) ψυχική, γ) υλική.

Δεν θα πούμε περισσότερα επί του παρόντος για την κάθε υπόσταση ξεχωριστά γιατί αυτά είναι θέματα που χρειάζονται χρόνο έρευνα και προσωπική εργασία. Γεγονός πάντως είναι ότι οι τρεις υποστάσεις του ανθρώπου δεν είναι ισορροπημένες από μόνες τους. Αυτό το κατόρθωμα οφείλει να πραγματοποιήσει ο άνθρωπος, για το καλό του και κατ’ επέκταση για το καλό της ανθρωπότητας.

Εξισορρόπηση των τριών υποστάσεων, σημαίνει να αποδώσουμε στην κάθε υπόσταση αυτά που της αναλογούν και είναι απαραίτητα για να πραγματοποιήσει το ρόλο της. Σ’ αυτό το σημείο, επιθυμώ να σας υπενθυμίσω ότι στο Τάγμα απέχουμε από κάθε ακραία αντιμετώπιση κάποιας υπόστασης και επιζητούμε την με μέτρο ικανοποίηση της κάθε μιας, στο μέτρο των αναγκών της.

Βάση του νόμου της Ιεραρχίας, οφείλουμε να καταστείλουμε τις άκρατες ανάγκες της υλικής υπόστασης, ιεραρχώντας τες, γιατί υποχρεώνουν το πνεύμα ν’ ασχολείται συνεχώς με τα της ύλης, με αποτέλεσμα την προσκόλληση στην υλιστικότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα καταστείλουμε τις λειτουργίες του σώματος ή θα περιορίσουμε τις εκδηλώσεις του.

Ο μυημένος κάνει ό,τι του χρειάζεται, με μέτρο.

Οφείλουμε επίσης να εγκαθιδρύσουμε μια σχετική ηρεμία στον ευμετάβλητο ψυχισμό μας. Αυτό θα το πετύχουμε αν έχουμε Πίστη και Ελπίδα, αν έχουμε αγνά συναισθήματα και αν αποδιώξουμε από μέσα μας κάθε φόβο, αμφιβολία και ανασφάλεια. Δεν σημαίνει ότι θα καταπιέσουμε τα συναισθήματά μας αλλά ότι δεν θα επιτρέπουμε σε νοσηρές συναισθηματικότητες, παράλογους αυθορμητισμούς, και παρορμήσεις να συγχύζουν την κρίση – λογική μας και να υποσκάπτουν την πίστη μας.

Μόνο όταν το πνεύμα διευθύνει, εκφράζεται ο νόμος της ιεραρχίας.

Φανταστείτε το τρισυπόστατο του ανθρώπου σαν ένα καράβι που πλέει στον ωκεανό της ζωής.
Το σκάφος είναι το σώμα.
Τα πανιά είναι η ψυχή.
Ο καπετάνιος είναι το πνεύμα που διοικεί το σκάφος με τις αρετές της σωφροσύνης, σύνεσης, με κρίση – λογική και επίγνωση των δυνατοτήτων του σκαριού, του πληρώματος, των ιδίων του δυνατοτήτων αλλά και των δυνάμεων της Φύσης.
Αν αφήσεις το σκάφος χωρίς πανιά – ψυχή, τότε δεν θα μπορεί ο καπετάνιος – πνεύμα να το κυβερνήσει. Αν αφήσεις το σκάφος να οδηγηθεί από τον άνεμο – συναίσθημα, τότε μπορεί να πέσει σε βράχια.

Και βέβαια, χωρίς το σκάφος, τι θα κυβερνήσει ο καπετάνιος;

Το ΕΓΩ του πνεύματος ενσαρκώνεται στη μορφή ζωής άνθρωπος και ενδύεται υλικού σώματος, για να ερευνήσει το περιβάλλον και για να εκδηλώσει στην υλική δημιουργία, τις πνευματικές αρετές που ο Δημιουργός, το προίκισε. Μόνο όταν εφαρμοστεί ο νόμος της ιεραρχίας και εξισορροπηθούν οι τρεις μας υποστάσεις, το πνεύμα θα κατορθώσει να πραγματοποιήσει, το σκοπό της ενσάρκωσής του.

Όταν εξισορροπηθούν οι τρεις υποστάσεις μας, τότε το πνεύμα θα μπορεί να εκδηλώσει το σκοπό της ενσάρκωσης (νόμος ζωής του ανθρώπου) και τις αρετές του.

Σκοπός του ανθρώπου είναι να εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κατορθώσει να συμβάλλει στο Έργο του Δημιουργού.

Η Υπερβατική Μύηση είναι η Σοφία εκείνη, που θα του επιτρέψει να αυτό – κυριαρχήσει στο κοσμικό επίπεδο, ώστε να κατορθώσει να εκπληρώσει το Θείο Θέλημα.

Φθάνοντας προς το τέλος της ομιλίας, θα κάνω μία μικρή ανακεφαλαίωση και θα αναφερθώ ξανά σε δύο καίρια σημεία που αφορούν την Μύηση και την στοιχειώδη διδασκαλία του Σ. μ. Τάγματος.

Το 1ο σημείο είναι ότι ο κόσμος έχει εσφαλμένα ταυτίσει τη Μύηση με το μυστικό, το απόκρυφο. Η Μύηση, βασικά, είναι η γνώση της Αλήθειας και την Αλήθεια δεν μπορεί κανείς να τη μάθει, να την αποστηθίσει ούτε να την γνωρίσει εκβιαστικά.

Τη γνώση της Αλήθειας και επομένως τη Μύηση, ο άνθρωπος πρέπει να την κατακτήσει, να την κερδίσει. Να γίνει άξιος να τη δεχθεί, όταν οι πτυχές της θα του αποκαλύπτονται μία-μία.

Το 2ο σημείο είναι ότι για έναν επιπόλαιο αναγνώστη, η στοιχειώδης διδασκαλία του Τάγματος δεν ανταποκρίνεται στην ιδέα που έχει σχηματίσει για τη Μύηση.

Αυτό αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι η ιδέα που έχουμε για τη Μύηση, είναι εσφαλμένη.

Η στοιχειώδης διδασκαλία του Τάγματος – δηλαδή τα 36 πρώτα θεωρήματα – είναι συγχρόνως και η σπονδυλική στήλη της Μύησης, γιατί στοχεύει στην πραγματική αναγέννηση του ανθρώπου.

Χωρίς την αναγέννηση αυτή, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει στο μυητικό δρόμο και όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο ακολουθεί εσφαλμένη τακτική.

Κλείνοντας αυτή την ομιλία, σας παραθέτω τον Σκοπό του Τάγματός μας:

Σκοπός του Κριναετού είναι η αναγέννηση της ανθρωπότητας μέσα από την ατομική εξέλιξη και η εξάσκηση της Παγκόσμιας Ελεημοσύνης.

Αυτή είναι ‘’ Η Φύση του Σεβαστού μας Τάγματος’’ που μας άφησαν ως Ιερή Παρακαταθήκη οι Σεβαστοί μας Διδάσκαλοι και Προπάτορές μας.

Ελπίζω να μην σας κούρασα.
Ευχαριστώ.