ΠΕΡΙ ΕΠΑΝΟΔΟΥ (1ο Μέρος)
• Τι είναι ο ΚΡΙΝΑΕΤΟΣ και τι εκπροσωπεί.
• Γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν;
• Γιατί η ανθρωπότητα έχει φθάσει σε αυτή την κατάσταση;
• Η Επάνοδος.
Στη συνέχεια, μπορείτε να παρακολουθήσετε το πρώτο μέρος της ομιλίας.
Ακολουθεί το κείμενο του 1ου μέρους της ομιλίας, για μια δεύτερη ματιά και περαιτέρω μελέτη!
Αγαπητές αδελφές και αγαπητοί αδελφοί,
Όλα τα πράγματα έχουν δύο πλευρές, δύο όψεις. Η μια είναι συνήθως φανερή, έκδηλη, η άλλη είναι κρυφή, άδηλη, άγνωστη και ευτυχείς όσοι κατορθώνουν να βλέπουν πάντοτε και τις δύο όψεις των πραγμάτων. Γιατί όμως τα πράγματα να έχουν δύο όψεις;
Διότι, υπάρχουμε, ζούμε, κινούμαστε, υφιστάμενοι έναν τρομερό Νόμο της Δημιουργίας, το νόμο της Δυάδας. Ζούμε σε ένα κόσμο όπου τίποτε δεν υπάρχει χωρίς την αντίστοιχη άρνησή του, σε ένα κόσμο όπου οι αισθήσεις και τα νοήματά μας εξαρτώνται από την παραβολή και την σύγκριση.
Κι ακόμα, διότι υπάρχουν τα φανερά και τα κρυφά. Υπάρχει ο κόσμος που γυρίζει, αλλά και μια δύναμη άγνωστη που τον γυρίζει. Υπάρχει η ζωή, αλλά το αίτιό της μας διαφεύγει. Όλα ανήκουν στο Νόμο της Δυάδας, όλα ανήκουν στο αίτιο και το αποτέλεσμα, στο υποκείμενο και το αντικείμενο.
Μέσα σε αυτό το δαίδαλο των φαινομένων, ο άνθρωπος κινείται, βαδίζει, ψηλαφητά ή βίαια, προσπαθώντας να περάσει ανάμεσα στις συμπληγάδες που τις περισσότερες φορές τον συνθλίβουν. Ο Νόμος της Δυάδας είναι τρομερός και όλοι, χωρίς καμία εξαίρεση, τον υφιστάμεθα.
Το τάγμα του Κριναετού φιλοδοξεί να κάνει τους ιππότες και τις Δεσποσύνες του, κύριους του νόμου της δυάδας, αντάξιους της αποκάλυψης των μυστηρίων, που διέπουν τον κόσμο μας, τη ζωή μας, την ύπαρξή μας.
Έτσι και στην ίδρυση του Τάγματος του Κριναετού, ανακαλύπτουμε δύο όψεις. Η μία όψη είναι η φανερή και εύλογη ανάγκη που δικαιολογεί την ίδρυσή του, ενώ η άλλη, ανάγεται στη σφαίρα των μυστικών αιτίων.
Ας αρχίσουμε από την πρώτη, την εύλογη και φανερή ανάγκη. Εξετάζοντας αντικειμενικά τις εκδηλώσεις του αιώνα μας, διαπιστώνουμε ορισμένα έντονα χαρακτηριστικά που θα σφραγίσουν για πάντα την εποχή μας. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι τα εξής :
Η πρωτοφανής επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος. Η μέχρι θανάτου ανταγωνισμοί των οικονομικών δυνάμεων. Στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων κυριαρχεί το συμφέρον, δεσπόζει η προσκόλληση στο χρήμα, η ‘εξασφάλιση’ της ζωής, η δίψα της ‘επιτυχίας’ και το κυνήγι της αναγνώρισης.
Η πνευματική και ηθική στάθμη των ανθρώπων, βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάπτωση. Οι τάσεις που επικρατούν σε παγκόσμια κλίμακα είναι η μαζικοποίηση, η πολιτικοποίηση, η ένταξη.
Τέλος, οι μηχανές και τα κομπιούτερς, μπορεί τελικά να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους, αλλά εν τω μεταξύ οι άνθρωποι όλο και πιο πολύ μηχανοποιούνται, μετατρέπονται σε νούμερα, σε δυναμικό, σε παραγωγικά αυτόματα.
Τα παραπάνω φαινόμενα μπορεί να μην είναι απόλυτα, συνιστούν όμως τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής μας. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο αιώνας μας διακρίνεται για την έλλειψη κάθε πνευματικής και αισθητικής έξαρσης ή ακμής. Διακρίνεται για το άγχος, την ανασφάλεια και την απελπιστική υλιστικότητα, που σαν πυκνό ρύπος, μολύνει ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Εύλογα όμως θα πείτε: «Δηλαδή δεν υπάρχει τίποτε καλό στην εποχή μας;»Ασφαλώς και υπάρχει.
Η άλλη όψη της εποχής μας, είναι ότι γέννησε ένα μοναδικό φαινόμενο που αρχίζει να επιβάλλεται στη συνείδηση της ανθρωπότητας. Είναι η αίσθηση της παγκοσμιότητας.
Η κίνηση όμως αυτή, η οποία συντελείται ανεξάρτητα από τις επιθυμίες μας, έχει και τις αντιρρήσεις του, οι οποίες επιταχύνονται από παράγοντες ουδέτερους, θρησκευτικά αδιάφορους και επικίνδυνους.
Είναι πασίγνωστο ότι οι δυνάμεις αυτές που δημιουργούν την δήθεν πανανθρώπινη προσέγγιση, συγχρόνως δημιουργούν νέα ισχυρά κινήματα διαίρεσης και απομόνωσης, εφιαλτικές μεγαλουπόλεις και στυγνούς οικονομικούς συνασπισμούς, ώστε πολλοί να διερωτώνται εάν οδηγούμαστε σε παγκόσμια κοινότητα ή παγκόσμιο πολτό.
Ως κίνδυνοι και εκτρώματα της κίνησης αυτής, επισημαίνονται:
Η αντινομία, δηλαδή η αντίθεση μιας δήθεν αίσθησης δύναμης και ταυτόχρονα μια έσχατη αδυναμία. Μιλάμε ακατάπαυστα για επικράτηση ελευθερίας και βίωση ατομικής ελευθερίας, αλλά δισεκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε πλήρη ανικανότητα να διαφύγουν από τα δεσμά της πείνας, της καταπίεσης, του αναλφαβητισμού και της δυστυχίας.
Εντασσόμαστε σε μία πανανθρώπινη κοινωνία και ταυτόχρονα έχουμε μια αίσθηση τραγικής απομόνωσης. Περιβαλλόμαστε από πλήθη ανθρώπων, αλλά μας μαστίζει η μοναξιά, την οποία ούτε ο πλούτος, ούτε η τεχνική άνεση είναι σε θέση να κατανικήσουν.
Άτομα, κυβερνήσεις, λαοί και διεθνείς οργανισμοί, υμνούν την ειρήνη, ταυτόχρονα όμως οι πολλοί διερωτώνται μήπως τα περί ειρήνης των ισχυρών, σημαίνουν απλώς εξασφάλιση των συνθηκών για μια ανετότερη καταδυνάστευση των πολλών και αδυνάμων.
Τα ανωτέρω, αναφέρονται μόνον ενδεικτικά για να επισημάνουν το περίπλοκο των νέων σχέσεων που δημιουργούνται κατά την πορεία προς την νέα εποχή και την παγκόσμια κοινότητα. Ζούμε σε μια ιστορική καμπή, σε έναν αιώνα μεταβατικό. Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο της παρακμής μιας εποχής και της αρχής μιας καινούργιας περιόδου.
Κι έτσι αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα η παλαιά μεν, αλλά τόσο επίκαιρη επιταγή και συνταγή για κάθαρση της καρδιάς, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ορθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος.
(συνέχεια στο 2ο μέρος της ομιλίας)
