ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
Ο δρόμος της γνώσης του εαυτού μέσα από την Εξελικτική Μύηση του Κριναετού

 • Πολλές φορές οι άνθρωποι διατείνονται ότι έχουν « το γνώθι σ’ αυτόν» εννοώντας ότι γνωρίζουν ποια είναι τα ελάττωμά τους ή « ότι ξέρουν τι κάνουν».
• Τι σημαίνει όμως Αυτογνωσία σύμφωνα με την Διδασκαλία μας και τι περιλαμβάνει ;
• Πως μπορούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας;
• Ποιοι είναι οι μέθοδοι, τα κλειδιά, οι νόμοι που χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε;
• Η αυτογνωσία είναι κάτι εύκολο και απλό που συμβαίνει αυτόματα και εφάπαξ;
• Ποια η σχέση της με την δημιουργία της Προσωπικότητας;
• Γιατί επιδιώκουμε την Αυτογνωσία, ποιος ο απώτερος και ανώτερος σκοπός της;

Στη συνέχεια, μπορείτε να παρακολουθήσετε την ομιλία.

Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας, για μια δεύτερη ματιά και περαιτέρω μελέτη!

Από τα πανάρχαια χρόνια, στις διδασκαλίες των μυήσεων όλων των Μεγάλων Παραδόσεων- με ελάχιστες αποκλίσεις- περιλαμβάνεται η γνώση του εαυτού , το «Γνώθι σ’ αυτόν».

Στην σημερινή μας ομιλία, θα μας απασχολήσει κυρίως η γνώση του εαυτού, όπως προσδιορίζεται και πραγματώνεται στην εξελικτική Μύηση του Κριναετού , ως ένα από τα πρωταρχικά καθήκοντα του μυημένου.

Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στις σχετικές με την αυτογνωσία προτροπές των διδασκάλων μας:

Η Σεβ. μας Δώρα λέει: «Ο άνθρωπος, μυημένος ή βέβηλος, έχει απέναντι της ιδίας αυτού υπάρξεως, ένα θεμελιώδες καθήκον, το οποίο συνίσταται εις το να γνωρίσει εαυτόν και τα διάφορα κίνητρα που τον κάμουν να δρα εν τη υλική αυτού ζωή. Εάν το καθήκον αυτό δεν εκτελεστεί, ας διέλθωμεν εν ειρήνη και ας αφήσoμεν το ον μας να επαναπέσει εις το σκότος από το οποίο εσύρθημεν».

Ο Σεβ. μας Δώρος λέει :«Δεν θα πάψω ποτέ να επαναλαμβάνω ως πιστή ηχώ το αθάνατον αξίωμα του Σωκράτη, Άνθρωπε γνώθι σ’ αυτόν. Πράγματι, ποίο θα ηδύνατο να είναι το τελικόν αποτέλεσμα των προσπαθειών παντός ανθρώπου, επιζητούντος την γνώσιν των υπερβατικών και ανώτερων μυστηρίων , εάν προηγουμένως δεν γνωρίσει τους νόμους οι οποίοι δρουν εν εαυτώ και επηρεάζουν τα πεπρωμένα του; Εγγράψατε δια παχέων γραμμάτων το αθάνατον τούτο αξίωμα δια να το έχετε πάντοτε προ οφθαλμών».

Η διφυής φύση του ανθρώπου, όσο πλησιάζει στην ενηλικίωσή του, τον ωθεί να προβληματίζεται, να αναρωτιέται για τον εαυτό του, να αναζητά απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Από πού έρχομαι; Ποιος είμαι; Ποιος είναι ο προορισμός μου; Ποιος ο σκοπός της ζωής μου; Που θα καταλήξω; Όποιος ασχοληθεί σοβαρά και επισταμένα με τα ερωτήματα αυτά, είναι δυνατόν να καταλήξει σε πολλές αλήθειες και να φωτίσει κάποιες από τις άγνωστες πλευρές του.

Πολλές φορές, όταν οι άνθρωποι διατείνονται ότι έχουν « το γνώθι σ’ αυτόν», εννοούν ότι γνωρίζουν ποιο είναι το ελάττωμά τους και « ότι ξέρουν τι κάνουν». Δεν ξέρουν όμως ποια είναι τα κίνητρα που τους ωθούν, τι αποτελέσματα επιδιώκουν και εάν παραβιάζουν τους νόμους που τους διέπουν. Αυτή είναι μια στενή αντίληψη του απλού ανθρώπου, η οποία δεν τον βοηθά να γνωρίσει αληθινά τον εαυτό του και να εξελιχθεί.

Σύμφωνα με την διδασκαλία μας, αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζουμε τα ελαττώματά μας και τι κάνουμε αλλά και να έχουμε σαφή γνώση των κινήτρων μας, των δυνατοτήτων μας και του προορισμού μας.

Για να βαδίσουμε σε αυτό τον δρόμο, χρειάζεται συγκεκριμένη μέθοδος. Κι αυτή είναι η μέθοδος της αυτοδιδαχής, που για να την ν’ ακολουθήσει κανείς πρέπει να παρατηρεί τον εαυτόν του αντικειμενικά. Πρέπει να είναι δυαδικός, ο διδάσκων και ο διδασκόμενος.

Για όσους στέκονται εξεταστικά και επίμονα έναντι του ερωτήματος «ποιος είμαι;» η Εξελικτική Μύηση του Κριναετού, ανοίγει το δρόμο μέσα από την θεμελιώδη διδασκαλία της δημιουργίας της Προσωπικότητας.

Η σχέση αυτογνωσίας και προσωπικότητας, είναι αμφίδρομη. Όπως δεν δημιουργούμε την προσωπικότητά μας αυτόματα και εφάπαξ, έτσι και η αυτογνωσία δεν είναι ένα χαρακτηριστικό που κάποιος το κατέχει ή δεν το κατέχει και ούτε κατακτιέται δια μιας, παραμένοντας σταθερό και αμετάβλητο δια βίου.

Με μέθοδο την αντικειμενική παρατήρηση του εαυτού μας και λαμβάνοντας υπόψη μας τα στοιχεία του χαρακτήρα μας, καλούμαστε να αναγνωρίσουμε το σύνολο της ύπαρξής μας, όχι μόνο τα ελαττώματα και τις αδυναμίες μας, αλλά και τις έμφυτες δυνατότητές μας, τα προτερήματα, τις κλίσεις, τα θεία δώρα και τα ταλέντα μας.

Με την εκκαθάριση του εαυτού μας από κάθε θεωρία, δοξασία, αντίληψη ή γνώμη που δεν μας χαρακτηρίζει, δεν μας αναλογεί, δεν συνάδει με την κρίση και την συνείδησή μας, κάνουμε ένα πλέον εσωτερικό βήμα. Η εργασία αυτή, είναι που θα μας οδηγήσει σταδιακά στην απόκτηση της ορθής αντίληψης και της αλήθειας του εαυτού μας.

Ο καθένας, ανάλογα με την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία, ψυχοσύνθεση και νοοτροπία του και κάτω από διαφορετικές συνθήκες και διαφορετικού βαθμού ιδιότητες, διαμορφώνει την ατομική του αλήθεια.

Ο άνθρωπος δεν δύναται να γνωρίσει την αλήθεια σε απόλυτο βαθμό. Εάν η αλήθεια του παραμένει αναμειγμένη με διάφορες θεωρίες και πλάνες, ομαδικές – κοινωνικές που τυχόν αδιάκριτα, έχει ενστερνιστεί, δεν είναι αμιγής και εμπεριέχει ετερόκλητα στοιχεία.

Η διαδικασία εκκαθάρισης λοιπόν, από ό, τι μας έχει υποβάλλει και επιβάλλει το κοινωνικό περιβάλλον, είναι απαραίτητη. Χρησιμοποιώντας τα κλειδιά του νόμου της αναλογίας και την διπλή παρατηρητικότητα, θα διευρύνουμε την γνώση του εαυτού μας και παράλληλα θα τον θέσουμε υπό την επίδραση των δημιουργικών νόμων, συμβάλλοντας στην εξέλιξή του.

Η διπλή παρατηρητικότητα αποτελεί μέσο και απαραίτητη μέθοδο για την άσκηση της Αυτογνωσίας. Η κατανόηση μέσω της παρατήρησης, είναι που φέρνει τις πιο βαθιές αλλαγές, καθώς αποκαλύπτει τους μηχανισμούς και τις αιτίες που βρίσκονται πίσω από τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές.

Τι είναι λοιπόν η γνώση του εαυτού; Είναι η γνώση των ελαττωμάτων μας, του χαρακτήρα, της προσωπικότητάς μας, του εσωτερικού μας εαυτού, του Ανώτερου Εγώ, των διαισθήσεών μας; Τα ερωτήματα αυτά, δύσκολο να απαντηθούν απόλυτα και εξ’ ολοκλήρου.

Ωστόσο, η γνώση του εαυτού, θα διευρυνθεί και θα ενισχυθεί με την πληρέστερη και σαφέστερη γνώση του ανθρώπου γενικότερα, σαν ένα ενιαίο και ολοκληρωμένο σύνολο.

Είναι απαραίτητο να γνωρίσουμε τις τρεις αρχές-υποστάσεις (πνεύμα, ψυχή, σώμα), από τις οποίες αποτελείται ο άνθρωπος, τον ρόλο που η κάθε μία εξυπηρετεί, τον τρόπο λειτουργίας τους , τις μεταξύ τους σχέσεις, τους νόμους που τις διέπουν, τις καταστάσεις που δημιουργούνται με την γειτνίασή τους.

Για να υπάρξει ισορροπία, αρμονία και ομαλή λειτουργία στο ανθρώπινο οικοδόμημα, οφείλουμε:

1ον να δίδουμε την απαραίτητη προσοχή στην πρώτη αρχή (στο πνεύμα) που μας επιτρέπει να ζούμε, να ενεργούμε , ακόμα και να δημιουργούμε.
2ον να μην παραλείπουμε να ικανοποιούμε τις ανάγκες του σώματός μας, πάντα στο μέτρο που του επιτρέπει η φύση του και ο καθορισμένος και περιορισμένος ρόλος του.
3ον παράλληλα να τρέφουμε κατάλληλα την ψυχή μας με ευγενή συναισθήματα.

Με την ολιστική θεώρηση του εαυτού μας, μαθαίνουμε με φυσικό τρόπο την ιεραρχία και το πόσο απαραίτητο είναι να είμαστε ιεραρχημένοι. Εδώ βρίσκεται η βάση επάνω στην οποία οφείλουμε να οικοδομήσουμε όλο το πρόγραμμα της ζωής μας.

Βαθμιαία λοιπόν και σταδιακά εξελισσόμενοι, εισερχόμεθα σε μια ανώτερη κατάσταση συνειδητότητας που διακρίνεται, από εσωτερική σιωπή και ειλικρινή συνδιαλλαγή με τον εαυτό μας, απαραίτητες προϋποθέσεις για την Αυτογνωσία.

Πέραν της εσωτερικής σιωπής, για την επίτευξη της κατάστασης αυτής, είναι απαραίτητη, η ψυχική και διανοητική μας αγνότητα για να μπορούμε να διαισθανόμαστε την αλήθεια των σκέψεών μας, να σιγουρεύουμε και να διασφαλίζουμε το επίπεδο των εμπνεύσεών μας.

Αρκεί να κρατάμε την δίοδο επικοινωνίας με το Ανώτερο ανοιχτή και το δοχείο μας (τον εαυτό μας δηλ.) καθαρό, ώστε να είναι σε θέση να δεχτεί την κατάλληλη προσφορά.

Η αποκάλυψη και η γνώση της βαθύτερης και ανώτερης φύσης μας, αποτελεί δημιούργημα φωτός και αλήθειας και θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αυτογνωσία ανωτέρου επιπέδου.

Όταν το εσώτερο κίνητρό μας για την πολυπόθητη αυτογνωσία, είναι ανώτερο και αγνό, γνωρίζουμε τον εαυτό μας, για να γνωρίσουμε και τους άλλους όπως αληθινά είναι. Έτσι, θα μπορέσουμε να τους προσφέρουμε αυτό που χρειάζονται για να εξελιχθούν με την σειρά τους.

Η γνώση λοιπόν του εαυτού, στην πορεία της εξέλιξης, συμπορεύεται με την αναβάθμιση της συνειδησιακής μας κατάστασης. Η συνειδησιακή αυτή αναβάθμιση, είναι η βάση για την δημιουργία αλτρουιστικής προσωπικότητας.

Αυτός είναι ο ισχυρός και εξελιγμένος άνθρωπος, που εφόσον δημιούργησε την ισχυρή και εξελιγμένη προσωπικότητά του, ακολουθώντας την ατραπό της Αυτογνωσίας, την προσφέρει στην Ολότητα, στην Ανθρωπότητα, χάριν της επικράτησης του Καλού, του Ωραίου και της Αλήθειας. Η αλτρουιστική αυτή προσωπικότητα, δεν είναι άλλο από μια προσωπικότητα απαλλαγμένη από όλα τα νοητικά και ηθικά βάρη και προκαταλήψεις, με αποτέλεσμα να κατανοεί , να συμμετέχει, να συμπάσχει με κάθε άλλη προσωπικότητα, σε όποια συνειδησιακή κατάσταση κι αν εκείνη ευρίσκεται.

Η γνώση λοιπόν του εαυτού στο επίπεδο αυτό, ξεπερνά την ατομικότητα ακόμα και την ίδια την προσωπικότητα που δεν είναι παρά ένα έργο ατομικό.